ارزیابی نشاکارهای نیمه خودکار برای کاشت نشای ریشه لخت چغندرقند

با توجه به محدودیت منابع آب کاشت نشایی چغندرقند با نشای ریشه لخت در سال های اخیر مورد توجه قرار گرفته است.در این نوع نشا که در کرتهای خزانه به صورت سنتی پرورش می یابد غیریکنواختی زیادی در اندازه نشا مشاهده می گردد کهامکان کاشت تمام خودکار آنها را فراهم نمی کند. در این راستا با هدف معرفی یک ماشین نشاکار نیمه خودکار برای نشا ریشهلخت، روشهای رایج انتقال نشا به شیار کاشت مورد ارزیابی قرار گرفت. این روش ها شامل استفاده از چرخ دوار مجهز بهانگشتی های نشاگیر و روش انتقال سقوطی بودند. در روش سقوطی افتادن نشاها با طول های متفاوت منجر به قرار گرفتن طوقهآن ها در اعماق مختلف میگردید و در نهایت کمتر از یکسوم نشاهای کاشته شده استقرار می یافت. در روش انتقال با استفادهاز چرخ انگشتی دوار نیز غیریکنواختی نشاها موجب عدم پوشش کافی آنها با خاک گردیده و در نهایت کمتر از دوسوم نشاهااستقرار یافتند. بدین لحاظ جایگذاری مستقیم نشا در شیار کاشت توسط کارگر به عنوان روشی هوشمند برای قرار دادن صحیحنشا در خاک پیشنهاد شد. با حذف سامانه های انتقال نشا از این ماشین ها و بهینه سازی آنها به گونه ای که امکان جایگذاریمستقیم نشا در شیار بازکن ها فراهم گردد، کیفیت نشاکاری بطور قابل ملاحظه ای بهبود یافت و از بین دو ماشین بهینه سازیشده، نوع مجهز به واحدهای شناور با پشته سازهای دیسکی، توانست با 86 درصد استقرار کامل، کشت قابل قبولی را ممکنسازد. با این حال پایین بودن ظرفیت مزرعه ای ماشین هنوز استفاده از آن برای مزارع بزرگ را با ابهام مواجه می سازد.

کلیدواژه ها:

کشت نشایی چغندر قند ، نشاکار نیمه خودکار ، نشای ریشه لخت