مشاهده اثر تابشی لیزر بر روی نانو ذرات گرافن اکساید

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 735

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NBTCONF01_054

تاریخ نمایه سازی: 20 آبان 1397

چکیده مقاله:

درمان سلول های سرطانی به وسیله تابش و ایجاد گرما در محل تومور تحت عنوان فتوترمال تراپی یاد می شود. یکی از راههای ایجاد تابش و گرما لیزر و اولتراسوند است. از جمله مشکلات عمده این است که بافت سالم و سرطانی هردو در مسیر تابش از بین می روند و از مولدهای انرژی با توان بالا بایستی استفاده شود. نانوجاذب ها می توانند تا حد بسیار زیادی این مشکل را بهبود دهند. در این تحقیق ما از نانو جاذب گرافن اکساید به دلیل جذب اپتیکی بالا نسبت به ضخامت یک اتمی آن و همچنین رسانای حرارتی خوب و خواص زیست تخریب پذیر و سمیت نسبتا پایین استفاده کردیم. برای بهبود حلالیت نانوذرات در آب گرافن اکساید را کربوکسیله کردیم. و با اضافه کردن اکسید گرافن (کاهیدهن شده) با پلیمر پلی اتیلن گلایکول دو سر آمین به روش شیمیایی و با اتصالات کوالانسی عاملدار کردیم. محلول اکسید گرافن پگیله شده را با غلظتهای مختلف تحت تابش لیزر دیودی 808nm و سونیکیت پروبی قرار دادیم و دمای آن را در توان های مختلف اندازه گیری کردیم و با تغییرات دمای آب بدون نانو ذره مقایسه کردیم. عامل دار کردن با پلیمر پلیاتیلن گلایکول دو سر امین علاوه بر اب دوستی زیست سازگاری اکسید گرافن را تا حد مطلوبی بالا برد. همچنین جذب این نانو ذره را در طول موج 808 نانو متر نسبت به اکسید گرافن پگیلهن شده افزایش داد و اثر فتو ترمال نانو ذره را بهبود بخشید. که اندازه گیری دما نشان داد با افزایش غلظت نانو ذرات اکسید گرافن دما نیز افزایش می یابد. تابش توسط اولتراسوند نشان داد با افزایش غلظت نانو ذره دما مقداری افزایش می یابد و در مقایسه با آب بدون نانو ذره تغییرات محسوسی مشاهده نشد. مقایسه بین آب بدون نانو ذره تابش دیده توسط لیزر و اولتراسوند نشان داد اب بدون نانو ذره تابش دیده توسط اولتراسوند دمای بالاتری نسبت به لیزر دارو مشاهده شد محلول اکسید گرافن تابش دیده توسط لیزر دمای بالاتری نسبت به محلول اکسید گرافن تابش دیده توسط اولتراسوند دارد. تاثیر تابش لیزر بر نانو ذرات اکسید گرافن بیشتر از اولتراسوند مشاهده شد.

نویسندگان

الیاس شریفی

کارشناسی ارشد بیوفیزیک، دانشگاه پیام نور تفت، یزد، ایران

نجمه السادات حسینی مطلق

دکتری فیزیک، دانشگاه صنعتی امیرکبیر، تهران، ایران

بی بی فاطمه حقیرالسادات

دکتری نانوبیوتکنولوژی، گروه علوم و فنون نوین پزشکی، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، یزد، ایران

سعید رضایی زارچی

دکتری بیوفیزیک، دانشگاه تهران، تهران، ایران