جایگاه فرش درالقای هویت ایرانی- اسلامی به شهرهای معاصر ایران

فرش اثری هنری و کاربردی محسوب میگردد که برگرفته از لایه های فرهنگی اجتماعی اقوام مختلف ایران در اعصار مختلف تاریخی است، تا جایی که طرح و رنگ و نقوش و طریقه بافت هر قالی از منطقه ای به منطقه دیگر متفاوت بوده و مختص همان قوم یا منطقه است. در دوره معاصر با توجه به بحران هویت در شهرسازی، این سرمایه بصری نهفته در فرشها می توانند به عنوان عناصری هویت بخش در تعریف فضاهای شهری معاصر به کار گرفته شوند تا هم به حس تعلق شهری و ایجاد حس مکان کمک کنند و هم فضاهای مصنوعی و بی هویت معاصر را روحی ایرانی-اسلامی ببخشند.بنابراین در این جستار توصیفی- تحلیلی با کمک روش کتابخانهای و میدانی به شناسایی ویژگیها و عناصر هویتبخش فرش پرداخته و سپس با در نظر گرفتن مولفه های هویت شهری سعی بر تبیین چگونگی استفاده از این عناصر در هویت بخشی به فضاهای شهری می شود. در نهایت، نتیاج پژوهش نشان میدهد فرش میتواند به لحاظ داشتن گستردگی جغرافیایی، مهیا بودن بستر تنوع و خلاقیت، همنامی برند فرش با نام شهرهای محل بافت، وجود بناها و محله ها و خیابانهای مربوط به فرش در هر شهر، نماد و نشانه های نهفته در نقوش و رنگها، تناسب اقلیمی با گونه های گیاهی و جانوری به تصویر کشیده شده در نقوش فرش، خاطره انگیزی و ارتباط با تاریخ شهرفرش توان بهرهگیری در القای هویت ایرانی- اسلامی به شهرهای معاصر ایران را داراست.