بررسی واژه پیمون در هندسه و تناسبات معماری ایران (مطالعه موردی: برج آزادی)

تناسبات مفهومی ریاضی است که در هنرهای تجسمی در رابطه مناسب اجزا با یکدیگر و با کل اثر دلالت دارد. کاربرد تناسبات به دلیل ایجاد زیبایی بصری از اهمیتی ویژه برخوردار است و تقریبا همه آثار هنری بر اساس نوعی تناسب به وجود آمده اند. هدف بنیادی کلیه نظریه های هنری درباره تناسبات، پدید آمدن نظم و ساماندهی میان بخش های مختلف یک اثر میباشد به طوری که برای بیننده در یک رشته تجربیات پیوسته، پدید آورنده ی حس زیبایی شود. در بسیاری از بناهای ایران نیز به منظور دستیابی به زیبایی بصری بیشتر، از گذشته های دور از این تناسبات استفاده میشده است. واژه نیارش در معماری گذشته ایران بسیار به کار میرفته است. معماران گذشته به نیارش ساختمان بسیار توجه داشتند و آن را از زیبایی جدا نمیدانستند. پیمون، اندازه های خرد و یکسانی بود که در هرجا در خور نیازی که بدان بود به کار گرفته میشد. پیروی از پیمون هرگونه نگرانی معمار را دربارهی نا استواری یا نازیبایی ساختمان از میان میبرده است. در این مقاله با توجه به اهمیت هندسه و تناسبات طلایی ایران و همچنبن کاربرد پیمون در بناهای مختلف بحث گردیده و برج آزادی به عنوان مطالعه موردی انتخاب شده و تناسبات موجود در این برج که از طریق مطالعات کتابخانه ای و به روش توصیفی- تحلیلی انجام شده است، بررسی گردیده است.

کلیدواژه ها:

تناسبات ، هندسه ، پیمون ، برج آزادی