نمادگرایی مفهومی در تزیینات و آرایه های سر در بناهای بافت مرکزی اهواز

تزیینات و آرایه ها به جهت ماهیت انتزاعی و تجلی امر توحید از لحاظ شیوه بیان در سراسر جغرافیای اسلامی و در هر زمان دارای وحدت بیان بوده است نقوش گیاهی و هندسی همانند آجرکاری و نقوش اسلیمی در کاشیکاری خود نوعی زبان رمزو راز است معمار مسلمان با تمام وجود وحدانیت خدا را درک کرده است که توانسته است آن را در قالب هنر خود نشان دهد کسی که به این مرحله از شناخت رسیده باشد دیگر با زبان خود سخن نمیگوید بلکه فکر واعتقاداتش را در هنرش متجلی کند. در نمادگرایی مفهومی معمار عارف با توجه به حضور خود در عالم معنی و درک معانی ناب معانی را به صورت فرم هندسه و... تجلی کرده و به نمایش میگذارد.پژوهش حاضر به روش مطالعه موردی بر پایه داده های حاصل از اسناد کتابخانه ای و مشاهده میدانی به تحلیل اصول نمادگرایی مفهومی در تزیینات بناهای سنتی اهواز می پردازد. هدف از انجام این پژوهش مطالعه اصول نمادگرایی مفهومی و تطبیق این اصول به صورت مقایسه ایی در تزیینات اسلیمی و هندسی در بناهای سردر با فت سنتی اهواز بوده است. نتایج حاصل از این پژوهش در قالب نمودار نشان داده شده است که در بحث اصول نمادگرایی مفهومی و تطبیق این اصول به صورت مقایسه ایی در تزیینات اسلیمی و هندسی در بناهای سردر بافت سنتی اهواز نقوش تجریدی و انتزاعی در بیان اصل وحدت و اصل افقی گرایی با هم مشترک بوده و اصول یکسانی را برای مقایسه و تحلیل به اشتراک گزارده اند.

کلیدواژه ها:

نمادگرایی ، اصل وحدت ، اصل افقی گرایی ، فضای مثبت و منفی