اثربخشی آموزش الگوی انگیزش شادی بر بهبود کیفیت رابطه و انگیزه رابطه زوجین

هدف این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش الگوی انگیزش شادی بر بهبود کیفیت رابطه و انگیزه رابطه زوجین بود. روش پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه آزمایش و کنترل بود. جامعه ی آماری شامل کلیه زنان و مردان متاهل مراجعه کننده به اورژانس اجتماعی بهزیستی شهر اصفهان که 30 نفر از آنها به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی 15 نفر در گروه آزمایش و 15 نفر در گروه کنترل قرار گرفتند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه انگیزه رابطه زوجین بلایس، بروچر، سابرین و ولند (1990) و پرسشنامه کیفیت رابطه زوجین دونالد و همکاران(1985) بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها در سطح آمار استنباطی از روش تحلیل کواریانس استفاده شد.طبق نتایج حاصله F مشاهده شده در سطح تفاوت معناداری را بین میانگن نمرات پس آزمون کیفیت رابطه و انگیزه رابطه زوجین گروه آزمایش و گواه نشان داد. تفاوت معناداری بین میانگن نمرات پس آزمون خرده مقیاس های صمیمت جنسی، صمیمت جسمی، خودافشایی احساسات، خودافشایی افکار، حمایت اجتماعی، حمایت وسیله ای و ابزاری همسر از مشکلات، حمایت ابزاری برای کاهش استرس زندگی همسر، توجهات، و حمایت از اهداف زندگی همسر گروه آزمایش و کنترل وجود داشت. همچنین تفاوت معناداری بین میانگن نمرات پس آزمون خرده مقیاس های سبک رابطه همدلانه و جذاب و سبک رابطه دوری گزینی و اجتنابی زوجین گروه آزمایش و کنترل وجود داشت.

کلیدواژه ها:

الگوی انگیزش شادی ، کیفیت رابطه ، انگیزه رابطه ، زوجین