بررسی سیاست های مرتبط با انتقال فناوری در ج. ا. ایران ارایه راهبردهایی برای اصلاح نحوه ی سیاست گذاری

زمینه : امروزه کشورهای در حال توسعه به دنبال دستیابی به فناوری های روز از طریق انتقال فناوری هستند تا بتوانند سهم خود را در بازارهای جهانی افزایش دهند و در این میان به نقش انتقال فناوری در توسعه اقتصادی و صنعتی شان پی برده اند و در زمان کوتاه تری نسبت به توسعه ی درونی فناوری، موقعیت رقابتی خود را در صنعت تقویت کنند. بعضی از کشورهای تازه صنعتی شده با دستیابی به فناوری های پیشرفته و یادگیری فناوری، که مورد استفاده کشورهای توسعه یافته بوده، بر بهره وری شان بیافزایند اما از آنجایی که انتقال فناوری و دانش امری پیچیده و دشوار است و نیاز به مهیا بودن مجموعه ای از عوامل و فاکتورها دارد، به همین دلیل ضرورتا0 به توسعه فناوری و اقتصادی بیشتر نمیانجامد. بنابراین به نظر میرسد که اتخاذ و انطباق فناوریهای وارداتی همگام با توسعه توانایی بومی فناوری، میتواند به عنوان یک جز مهم و ضروری در توسعه کشورهای در حال توسعه و تازه صنعتی به شمار آید.هدف: بررسی سیاست های مرتبط با انتقال فناوری و نحوه سیاست گذاری روش : نوع تحقیق ، کاربردی ، روش تحقیق از نوع توصیفی – تحلیلی و روش گردآوری اطلاعات از نوع مطالعات کتابخانه ای یافته ها: بررسی دو پارادیم یا رویکرد کلی اشاعه گرایی و ماموریت گرایی به سیاست تکنولوژی و مشخص شدن تفاوتهای اصلی آنها که میزان خاص بودن اهداف سیاست است.نتیجه : از پیش از انقلاب اسلامی اهمیت مقوله انتقال فناوری درک گردیده و در قوانین، مقررات و موافقت نامه ها نمود پیدا کرده است، توجه ویژه به این مسیله و فراهم کردن بسترهای نهادی لازم جهت انتقال فناوری اثربخش بعد از انقلاب شکوهمند اسلامی با قوت بیشتری پیگیری گردیده است. اما کماکان کشور ایران نیز درگیر موانع تحقق یک فرآیند انتقال اثربخش بوده و در جهت رفع آنها نیازمند بازنگری قوانین موجود و تنظیم قوانین جدید در راستای تسهیل و بهبود شرایط موجود میباشد. برهمین اساسی دستیابی به نگاهی جامع از قوانین و مقررات موجود در حوزه انتقال فناوری، زمینه را برای تغییرات لازم فراهم خواهد نمود.

کلیدواژه ها:

سیاست گذاری ، انتقال فناوری ، تکنولوژی ، تقاضا محور ، توسعه اقتصادی