مدیریت و ممیزی دانش

مدیریت دانش در عصر جدید، تحولات شگرفی را در مباحث مدیریتی ایجاد کرده است. مدیریت دانش به دنبال تصرف دانش، خرد و تجربیات با ارزش افزوده کارکنان و نیز پیاده سازی، بازیابی و نگهداری دانش به عنوان داراییهای سازمان است. به گفته پژوهشگران، راز موفقیت سازمانها در قرن 21 همان مدیریت دانش است. بنابر این مدیریت سازمانها باید با تکیه بر دانایی برتر امکان اتخاذ تصمیمات معقول تر در موضوعات مهم و بهبود عملکردهای مبتنی بر دانش را پیدا کنند. از این رو مدیریت دانایی مقوله ای مهمتر از خود دانایی محسوب میشود که در سازمانها به دنبال آن است تا نحوه چگونگی تبدیل اطلاعات و دانسته های فردی و سازمانی را به دانش و مهارتهای فردی و گروهی تبیین و روشن نماید. هر چند در حال حاضر سازمانهای بسیاری در زمینه توسعه دانش در سطوح مختلف سرمایه گذاری کرده و موفق بودهاند اما سازمانهای بسیار زیادی نیز با شکست مواجه شده اند. عدم وجود مکانیزم های صحیح ارزیابی و پیاده سازی مدیریت دانش، این نوع سرمایه گذاری را در ذهن مدیران تنها به یک هزینه اضافی تبدیل نموده است. از این رو سازمانها باید محیطی را برای اشتراک، انتقال و تقابل دانش در میان اعضای خود به وجود آورند و افراد را در جهت با مفهوم کردن تعاملاتشان آموزش دهند و سعی در ایجاد بستر سازی و شناسایی عوامل زمینهای جهت استقرار مدیریت دانش در سازمان نمایند. بنا به اهمیت فوق العاده ای که برای مدیریت دانش تبیین گردید، در پژوهش پیش رو، سعی بر آن است تا ضمن تعریف ماهوی مدیریت دانش، به بررسی ابعاد و شاخص های دخیل در این امر پرداخته و مضافا مقوله ممیزی دانش و نقش کاربردی بودن آن را واکاوی نموده تا سرانجام به ادراک صحیحی نسبت آن ایجاد گردد.

کلیدواژه ها:

دانایی ، مدیریت دانش ، ممیزی دانش ، متدولوژی