تبیین قابلیت های تصویری تایپوگرافی معاصر ایران مطالعه موردی: رضا عابدینی

تایپوگرافی در طول سال های متمادی عمر بشر، نشانی از هیجانها و خواستگاه و منزلگاه روح انسان را در بر داشته و با روح دوران خود آمیخته است. ارایه و طرح مساله این تحقیق در راستای قابلیت های تصویری تایپوگرافی آثار رضا عابدینی و به ویژه تبیین قابلیتهای تصویری این آثار براساس مولفه های هنر معاصر می باشد. همچنین تاکید بر آثار این هنرمند با توجه به جنبه های زیبایی شناسی و قابلیت های تصویری تایپوگرافی، هم راستا با تفکرات هنر معاصر در مسیر خلق اثری خلاقانه در این حیطه، که کارکردی هنری داشته باشد مورد نظر نویسنده میباشد. روش تحقیق به روش توصیفی و تحلیل محتوا است و شیوه گردآوری اطلاعات مبتنی بر شیوه اسنادی و کتابخانه ای میباشد. سوال مورد بررسی در این تحقیق به این شرح می باشد: چگونه میتوان قابلیتهای تصویری تایپوگرافی در آثار رضا عابدینی را بر اساس مولفه های هنر معاصر تبیین نمود حیطه تایپوگرافی معاصر ایران در جهت بیان درونی، احساس فردی و بیان ابهام و خلق آثاری خلاقانه که دامنه تصویری و مرز خاصی را تعریف نکند، قرار گرفته است و فعالیتهای نو و جدیدی در حال شکل گیری است که میتواند ارتباط تنگاتنگی با تفکرات هنر نوین در عصر حاضر داشته باشد. تایپوگرافی در آثار رضا عابدینی مبتنی بر برخی مولفه های ساختاری هنر معاصر است و کیفیت بیانی مناسبی دارد و نیز با برخی از ویژگیهای زیبایی شناسی معاصر هماهنگ هستند و بر این اساس میتوان آثار وی را در راستای توسعه کیفی هنر گرافیک معاصر به حساب آورد. نتایج حاصل از تحقیق نشان می دهد که رضا عابدینی در تایپوگرافی توانسته با استفاده از قوانین و مولفه های هنر معاصر ترکیبی ایرانی را در قالب فرم بیان کند.بنظر می رسد که فضاسازی های او با مولفه های هنر معاصر و تفکرات پست مدرنیستی همخوانی دارد. اما در عین حال روح درون کارهای او ما را به سنن ایرانی اسلامی متصل می کند.

کلیدواژه ها:

قابلیت های تصویری ، تایپوگرافی ، هنر معاصر ، رضاعابدینی