افزایش ناهنجاری های کروموزومی و میکرونوکلیوس در لنفوسیت های کودکان مبتلا به لوسمی لنفوبلاستی حاد بعد از تابش اشعه گاما در محیط in vitro

زمینه و هدف: بیماری لوسمی لنفوبلاستی حاد (Acute lymphoblastic leukemia, ALL)، متداولترین نوع بدخیمی درکودکان است که از تغییر شکل بدخیم سلول های خون ساز و در نتیجه ازدیاد لنفوییدهای نابالغ در مغز استخوان و خونشناخته می شود. هدف از انجام این مطالعه بررسی میزان حساسیت لنفوسیت های خون محیطی بیماران ALL به پرتو گاما (اشعه پرتو درمانی) در پیدایش ناهنجاریهای کروموزومی در مقایسه با گروه کنترل سالم، در محیط in vitro بوده است. روش بررسی: جهت تعیین حساسیت کروموزومی بیماران به اشعه گاما، دو آزمون سنجش حساسیت کروموزومی، G2 و G0-micronucleus) برای 20 کودک مبتلا به ALL و 30 فرد سالم، بکار برده شد. در این تحقیق میزان ناهنجاریهایی از قبیل شکست ها و یا شکاف های کروموزومی و کروماتیدی و تبادلات کروماتیدی مورد بررسی و میانگین این ناهنجاریها در گروه بیماران با گروه افراد سالم وهمچنین با گروه بیماران مبتلا به آتاکسی تلانژکتازی (AT) بعنوان گروه کنترل مثبت مورد مقایسه قرار گرفت. یافته ها: نتایج این بررسی نشان داد که بیماران مبتلا به ALL از نظر میانگین ضریب ناهنجاریهای بررسی شده در مقایسه با گروه افراد سالم اختلاف معنی داریداشتند (P<0.01) و از نظر در صد افراد حساس به اشعه، 65 % این بیماران حساس به اشعه گاما و 35 % مشابه افراد گروه کنترل سالم بودند. ضمنا بیماران مبتلا به ATبالاترین حساسیت به پرتو گاما را داشتند (P=0.001). نتیجه گیری: طبق نتایج حاصل از این مطالعه، در صد بالایی از بیماران مبتلا به لوسمی لنفوبلاستی حاد نسبت به پرتو رادیوتراپی حساس هستند و از اینرو بایستی مراقبت های لازم را از قبیل قرار دادن آنها در مقابل وسایل تشخیصی و درمانی غیر ضروری که اشعه گاما و یا اشعه x را مورد استفاده قرار میدهند اجتناب نمود.

کلیدواژه ها:

ناهنجاریهای کروموزومی ، اشعه گاما ، لوسمی لنفوبلاستی حاد