پارادوکسهای سفر در زمان

اخیرا مساله سفر در زمان به صورت جدی در میان فیلسوفان و فیزیکدانان مطرح شده است. بر پایه تعریف دیوید لوییس، سفر در زمان در صورتی اتفاق میافتد که زمان شخصی مربوط به مسافر مفروض با زمان خارجی، یعنی زمانی که در جهان پیرامون وی سپری شده است، متفاوت باشد. پارهای از فیلسوفان ایدهسفر در زمان را کاملا بحث انگیز دانسته و با نظر به برخی پارادوکسهاکه، ظاهرا از پذیرش امکان چنین سفری زاده میشوند، آن را ممتنع دانستهاند. در مقابل برخی کوشیده اند پارادوکسهای مذکور را حل کرده، با امتناع سفر در زمان مخالفت ورزند. در این جستار بخشی از مهمترین پارادوکسهای سفر در زمان از جمله پارادوکسهای سفر بدون مقصد ، تغایر زمان ، علیت قهقرایی ، تغییر گذشته ، جبرگرایی ، و پدربزرگ بررسی میشود. در پایان نیز پارادوکس جدیدی به عنوان پارادوکس اینهمانی معرفی می شود. نتیجه نهایی این است که هر چند تلاشهای خوبی در جهت حل این پارادوکسها صورت گرفته، هنوز امکان سفر در زمان، به ویژه سفر به گذشته، به لحاظ فلسفی در هاله ای از ابهام قرار دارد.

کلیدواژه ها:

سفر در زمان ، پارادوکس ، علیت قهقرایی ، جبرگرایی ، دیوید لوییس