تطبیق نمادهای کهن الگویی در شعر مسافر سهراب سپهری و داستان شازده کوچولو از آنتوان دو سنت اگزوپری

کهن الگوها، بنمایه های جهانی و مشترکی هستند که به صورت میراث بشری از نسلی به نسلی دیگر منتقل شده و در ضمیر ناخودآگاه جمعی انسان جای گرفتهاند و برای رسیدن به مرز خودآگاهی به صورت نمادهای گوناگون نمود می یابند. این تصاویر خاص که در اسطوره های ملل تکرار می شوند، با وجود فاصله زمانی و مکانی زیاد،معمولا0 معنای مشترک و نقش مشابه دارند. هدف مقاله پیش رو که با روش تحلیلی- توصیفی انجام شده، مقایسه نمادهای کهن الگویی در شعر مسافر از سهراب سپهری و داستان شازده کوچولو از آنتوان دو سنت اگزوپری و دادن پاسخ به این پرسشهاست:(1تصاویر دایره تعالی چگونه و در قالب چه مفاهیمی در شعر مسافر و داستان شازده کوچولو نمود یافته است (2این دو شاعر و نویسنده با استفاده از نمادهای (دایره، درخت، کوه و آب)، چه هدفی را دنبال کردهاند نتیجه بررسی نشان میدهد که نمادها ارتباط مستقیم با ناخودآگاه این دو هنرمند دارد و اندیشه عرفانی و دینی این دو در زبان رمزی آنها خلاصه شده و نقوش نمادین، خواننده را به نگرش عارفانه و معنوی آنان سوق میدهد، نگرشی که با وجود تفاوتهای ضمنی در توصیف نمادها، همگی به یک هدف مشترک منتهی میگردند. یکی از مهم ترین کاربردهای کهن الگوها، رها شدن در مسیر خودشناسی و عرفان است و مهمترین بخش تعقل، یعنی مراقبه دینی، در حقیقت مسیر دایره واری است که اهداف غایی سلوک را در ناخودآگاه بشری نشان میدهد. نکته ای که ریشه در درک درست نمادهای درونی و کهن الگوها دارد

کلیدواژه ها:

ادبیات تطبیقی ، سهراب سپهری ، آنتوان دو سنت اگزوپری ، شعر مسافر ، شازده کوچولو