افزایش ماکروفاژهای آلویولی و سورفکتانت ریوی رت های نر جوان پس از شش هفته تمرین تناوبی

هدف این پژوهش بررسی تغییرات ماکروفاژ آلویولی و سطوح پروتیین سورفکتانت ریوی در پی شش هفته تمرین تناوبی در رت های نر جوان بود . 15 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار سه هفته ای با میانگین وزنی ±8 96 گرم به طور تصادفی به گروه های پایه، کنترل و تمرین تقسیم شدند . پس از دو هفته آشنایی با محیط آزمایشگاه و نوارگردان، شش هفته تمرین تناوبی را اجرا کردند. آزمودنی ها شش جلسه در هفته، هر جلسه 30 دقیقه تمرین تناوبی را اجرا کردند. یک دقیقه فعالیت شدید با دو دقیقه استراحت فعال در 10 تکرار اجرا شد. سرعت دویدن آزمودنی ها در زمان استراحت، نصف سرعت تمرین در نظر گرفته شد. اندازه گیری سطوح پروتیین سورفکتانت A با روش الایزا و درصد جمعیت ماکروفاژهای آلویولی با استفاده از روش استریولوژی بافت ریه صورت گرفت. تجزیه و تحلیل با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون LSD در سطح P≤0.05 انجام شد. شش هفته تمرین تناوبی موجب افزایش معنی دار در سطوح سورفکتانت A نسبت به گروه پایه و کنترل به ترتیب با 33,2 و 24, 2 درصد شد .(P≤ 0.001) همچنین درصد جمعیت ماکروفاژهای آلویولی نسبت به گروه پایه و کنترل به طور معنی داری (P≤ 0.001) افزایش یافت (به ترتیب 660و 11برابر). با تایید اثر تعاملی بین ماکروفاژهای آلویولی و سورفکتانت A در مواجه ه با فعالیت ورزشی، و نقش برجسته تر ماکروفاژهای آلویولی نسبت به سورفکتانت A، نقش تنظیمی سورفکتانت A در کنترل التهاب احتمالی ناشی از ورزش و حمایت از ماکروفاژهای آلویولی مورد انتظار است.

کلیدواژه ها:

تمرین تناوبی ، ماکروفاژهای آلویولی ، سورفکتانت ، التهاب ریه ، ایمنی ذاتی