اثر تمرینات استقامتی با شدت متوسط بر تغییرات سطوح سرمی فاکتور مهارکننده ماکروفاژ و ارتباط آن با تغییرات گلبول سفید، گلوکز و انسولین پلاسما در زنان دیابتی نوع دو

هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر تمرین استقامتی بر تغییرات سطوح سرمی فاکتور مهارکننده ماکروفاژ و ارتباط آن با تغییرات گلبول سفید، گلوکز و انسولین پالسما در زنان دیابتی نوع دو بود. بدینمنظور، 24 زن مبتلا به دیابت نوع دو مصرفکننده متفورمین )با میانگین سنی 55 6/6 سال؛ وزن 73 5/1 کیلوگرم( به دو گروه 12 نفری کنترل و تمرین تقسیم شدند. گروه تمرین هشت هفته تمرین استقامتی مشتمل بر دویدن با شدت 55 تا 75 درصد حداکثر ضربان قلب را بهمدت 40 تا 60 دقیقه انجام داد. نمونه خونی نیز قبل از اجرای تمرین و 72 ساعت پس از اتمام آخرین جلسه تمرین جمعآوری شد. همچنین، غلظت گلوکز با روش گلوکز اکسیداز و غلظت فاکتور مهارکننده ماکروفاژ سرم و انسولین پالسما با روش االیزا اندازهگیری گشت. برای مقایسه متغیرهای بین گروه ها نیز از آزمون آماری آنالیز کوواریانس استفاده شد و جهت بررسی ارتباط بین تغییرات گلبول سفید، گلوکز و انسولین پالسما با تغییرات سطوح سرمی فاکتور مهارکننده ماکروفاژ و تعیین اشتراک احتمالی این عوامل در تغییرات فاکتور مهارکننده ماکروفاژ سرم، آزمون رگرسیون چندگانه مورداستفاده قرار گرفت. نتایج نشان میدهد که پس از هشت هفته تمرین استقامتی، غلظت فاکتور مهارکننده ماکروفاژ سرم )P=0.03(، غلظت گلوکز پالسما )P=0.02(، غلظت انسولین پالسما )P=0.04(، تعداد گلبولهای سفید پالسما )P=0.002( و شاخص مقاومت به انسولین )P=0.01( در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل کاهش معناداری داشته است. همچنین، ارتباط معناداری بین تغییرات تعداد گلبولهای سفید پالسما و غلظت فاکتور مهارکننده ماکروفاژ سرم )P=0.05( مشاهده شد. شایانذکر است که 63 درصد از تغییرات فاکتور مهارکننده ماکروفاژ سرم تنها با تغییر در تعداد گلبول سفید پالسما قابلپیشبینی بود. بهطورکلی، میتوان گفت که انجام تمرین استقامتی با کاهش در تعداد گلبولهای سفید سرمی همراه است و این تغییرات تاحدی میتواند کاهش در سطوح سرمی فاکتور مهارکننده ماکروفاژ پس از تمرین استقامتی را تبیین نماید.

کلیدواژه ها:

تمرین استقامتی ، فاکتور مهارکننده ماکروفاژ ، گلبولهای سفید خون ، دیابت نوع دو