تاثیر12 هفته تمرین تناوبی استقامتی بر اپلین پلاسمایی و شاخص های آنتروپومتری در دختران دارای اضافه وزن

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر 12 هفته تمرین استقامتی تناوبی بر تغییرات شاخص های آنتروپومتری وتغییرات اپلین پلاسمایی بود. بدین منظور 24 نفر از دانشجویان دختر واجد شرایط (غیرفعال، سالم، دارای شاخص توده بدنی 25 تا 30 کیلوگرم بر متر مربع، دامنه سنی: 25-18 سال) دانشگاه حکیم سبزواری به صورت نمونه در دسترس انتخاب و بهطور تصادفی در دو گروه کنترل و تمرینی قرار گرفتند. آزمونهای مورد نظر (تعیین ترکیب بدن و توان هوازی بیشینه) یک هفته قبل از ورود به دوره تمرینی و نمونه های خونی 24 ساعت قبل از شروع دوره و 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی در حالت ناشتایی شبانه انجام گرفت. دوره تمرینی شامل 12 هفته، هر هفته چهار جلسه (تناوبهایی با پنج تکرار سه دقیقه ای ، شدت 60درصد ضربان قلب بیشینه و استراحتهای 1دقیقه ای به صورت فعال) شروع و هر هفته یک دقیقه به تکرارها افزوده شد .شدت بهصورت افزایش بار مرحله ای تنظیم و چهار هفته پایانی 13 تکرار سه دقیقه ای با شدت 80 درصد ضربان قلب بیشینه انجام گرفت. آزمون تی مستقل برای مقایسه شا خصها بین گروه های پژوهش و تی زوجی برای تغییرات درون گروهی استفاده شد .داده ها نشان داد بین مقادیر پلاسمایی اپلین تفاوت معناداری، به نفع کاهش آن در گروه تمرینی مشاهدهشد (05.0˂P). شاخص توده بدن، درصد چربی،WHR، در گروه تمرینی نسبت به گروه کنترل کاهش داشت (05.0˂P) و نیز شاخصHDL-C در گروه تمرینی افزایش معناداری داشت (05.0˂P) اما دو گروه تفاوتی در سایر عوامل نیمرخ لیپیدی نشان ندادند.انجام 12 هفته تمرین استقامتی تناوبی همراه با بهبود ترکیب بدنی و برخی عوامل نیمرخ لیپیدی با کاهش اپلین پلاسمایی در دختران دارای اضافه وزن همراه شد .

کلیدواژه ها:

تمرین استقامتی تناوبی ، اضافه وزن ، اپلین ، نیمرخ لیپیدی