مقایسه تاثیر مصرف حاد مکمل های ریبوز و کراتین بر عملکرد بی هوازی کشتی گیران نخبه در فعالیتهای شدید مکرر

هدف از تحقیق حاضر مقایسه تاثیر مصرف حاد مکمل های ریبوز و کراتین بر عملکرد بی هوازی پس از فعالیت های شدید مکرر در کشتی گیران نخبه بود. بدین منظور 10 نفر از کشتی گیر ان نخبه شهر تهران با میانگین سن 22-3)سال) و شاخص توده بدن 23 - 3)کیلوگرم بر مترمربع) داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. تحقیق از نوع نیمهتجربی و به صورت دوسوکور متقاطع انجام شد. در این تحقیق آزمودنی ها در سه جلسه، 4مرحله فعالیت شدید را با فاصله 15دقیقه استراحت غیرفعال در آزمایشگاه انجام دادند. هر مرحله شامل 3 آزمون وینگیت پا با دوچرخه کارسنج مونارک و 3 آزمون وینگیت دست با کارسنج دستی مونارک به صورت متناوب و با استراحت فعال1دقیقه ای بین هر آزمون بود. یک ساعت قبل از انجام کلیه ی مراحل آزمون و پس از پایان مرحلهی دوم آزمون، آزمودنیها مکمل ریبوز یا کراتین (به میزان ./1 گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن) یا دارونما (طعم دهنده بی اثر آسپارتان) مصرف کردند. برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر((3×4 استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد اوج توان بی هوازی در جلسه مصرف مکمل ریبوز و نیز در جلسه مصرف مکمل کراتین به نسبت جلسه مصرف دارونما به صورت معنی داری بالاتر بود(.(P=0/002 همچنین میانگین توان بی هوازی در جلسات مصرف ریبوز و کراتین به نسبت جلسه مصرف دارونما، به صورت معنی داری بالاتر بود .(P=0/004) از طرفی نتایج حاکی از عدم تفاوت در شاخص خستگی بین جلسه کراتین، ریبوز و دارونما در تحقیق بود .(P=0/77) به طور کلی به نظر میرسد مصرف حاد مکمل ریبوز و کراتین هر کدام به تنهایی می توانند عملکرد بی هوازی را در فعالیت های شدید تکراری (همانند فعالیت مورد استفاده در تحقیق حاضر) بهبود بخشند، اگرچه احتمالا بر تاخیر خستگی تاثیر معنیداری ندارند.

کلیدواژه ها:

ریبوز ، کراتین ، فعالیت شدید مکرر ، عملکرد بیهوازی ، کشتی گیر نخبه