بررسی تطبیقی معماری پایدار و مطابقت آن با معماری بومی خانه های سنتی در شهر ایرانی- اسلامی

ارزشهای بومی و منطقهای نزد صاحب نظران و هنرمندان بسیار پراهمیت تر از آن است که بتوانند علاقه فزاینده به جهانی شدن را در آنها ایجاد کند. معماری پایدار که در بناهای سنتی ایران وجود دارد، با شاخصه هایی چون توجه به ویژگی های اقلیمی، عوامل اقتصادی، عوامل اجتماعی- فرهنگی عجین است. در معماری سنتی ایران ساختمان براساس فرهنگ و هویت قومی ایرانی شکل گرفته است و هیچگاه نوع پلان برخلاف باورهای دینی و عقیدهای پایهگذاری نشده است. در گذر زمان به خاطر ناملایمات اجتماعی و دور شدن جوامع از ارزشهای اجتماعی خودی و بومی، معماری های دیگری حاکم شدند،که سرتاسر مشکل بودند، جوامع در جستجوی علت و راه حل برای آن مشکلات بحث پایداری و معماری پایدار را پیشنهاد کرده اند. چه بسا که معماری بومی مصادیق بارز و دلنشینی برای معماری پایدار باشد. هدف تحقیق حاضر این است که اصول معماری بومی که با مولفه های معماری پایدار تطبیق دارد و شیوه های احیاء و دوباره به کارگیری آنها تدوین گردد. روش پژوهش این نوشتار مبتنی بر تحلیل توصیفی و مطالعات کتابخانه ای است. نتایج به دست آمده از این پژوهش، با هدف معماری پایدار و استفاده بهینه از این اصول برای رسیدن به خانه ای پایدار است. در آخر به ارایه راهکارهایی مفید جهت طراحی معماری پایدار و توسعه پایدار دست یافت.

کلیدواژه ها:

پایداری ، خانه ایرانی ، هویت ، معماری سنتی ، معماری بومی