مروری بر کاربردهای نانومواد پلیمری در حفاظت آثار تاریخی

آثار تاریخی با توجه به قدمت آنها در معرض انواع تخریبها قرار دارند. از جمله این تخریب ها میتوان به تخریب توسط انسانها )واندالیسم( تا تخریب آثار یا مرمتهای انجام شده روی آنها به وسیله عوامل محیطی مانند رطوبت و نور اشاره کرد. نانوفناوری روشها و راه های ابداعی جدیدی را برای حفظ آثار تاریخی فراهم کرده است. یکی از این روشها شامل تهیه نانومواد با ابعاد ریزتر، کارآمدتر و پوشش دهی آنها با فرایندهای مختلف از جمله سل ژل است. در این مقاله، انواع پوشش های پلیمری متداول در حفاظت آثار تاریخی ارایه شده است. در این باره، ابتدا به انواع ارزیابی هایی پرداخته شده که باید برای اقدامهای حفاظتی انجام شوند. سپس، به نقش مهم ارگانوسیلیکونها در تهیه نانوذرات سیلیکا و اثر آنها بر خواص پوشش اشاره شده است. دسته مهم دیگر از پلیمرهایی که در تهیه پوششهای پلیمری محافظ آثار تاریخی کاربرد دارند، پلیمرهای آکریلی هستند. با توجه به اهمیت روزافزون و جدید هیبریدهای آلی-معدنی در تهیه پوشش های نانوکامپوزیتی این دسته بهطور مجزا بررسی شده است. این ترکیبات روی زمینه های مختلف پوشش داده میشوند تا خواص متنوعی مانند آبگریزی و نوشتارناپذیری را در پوششها ایجاد کنند. در این مقاله، افزون بر کاربرد نانومواد در تهیه پوششهای متداول پلیمری برای استفاده در حوزه حفاظت و مرمت، به سایر کاربردهای نانوفناوری در تهیه نانومواد برای استحکام بخشی نقاشی دیواری، پاکسازی پلیمرهای فرسوده از روی آثار تاریخی و استحکام بخشی آثار سلولوزی در برابر قارچ نیز اشاره شده است.

کلیدواژه ها:

نانو ذرات ، سل ژل ، آب گریزی ، پوشش ، حفاظت