تاثیر خودگویی انگیزشی آشکار و پنهان بر زمان بندی پیش بین انطباقی

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر خودگویی انگیزشی آشکار و پنهان بر زمان بندی پیش بین انطباقی بود. شرکت کنندگان شامل 36 دانشجوی رشته تربیت بدنی (9 دختر و 27 پسر با میانگین سنی 5.15±15.68)، راست دست و بدون مشکل بینایی بودند که به صورت داوطلبانه در این مطالعه حضور یافتند و به صورت تصادفی به سه گروه تقسیم شدند. آزمون زمان بندی پیش بینی انطباقی تحت سه شرایط (خودگویی آشکار، پنهان و کنترل) توسط آزمودنی ها اجرا شد. نتایج نشان داد خودگویی انگیزشی آشکار و پنهان باعث بهبود معنادار اجرای گروه های آزمایشی در زمان بندی پیش بین انطباقی شد. تفاوت معناداری بین دو گروه آزمایشی شاهده نشد، با این حال تفاوت دو گروه با گروه کنترل معنادار بود. همچنین تفاوت معناداری بین اجرای دختران و پسران مشاهده نشد. با توجه به نتایج پژوهش حاضر به نظر می رسد استفاده از خودگویی انگیزشی آشکار و پنهان راه کار روان شناختی مناسبی برای بهبود و ارتقاء زمان بندی پیش بین انطباقی است.

کلیدواژه ها:

خودگویی انگیزشی ، زمان بندی پیش بین انطباقی ، خودگویی آشکار ، خودگویی پنهان