مقایسه آمادگی جسمانی کودکان نابینا و ناشنوا با همتایان عادی

کودکان معلول به سبب محدودیت های جسمانی در معرض کم تحرکی و کاهش فعالیت بدنیهستند. مطالعه حاضر با هدف بررسی عوامل آمادگی جسمانی کودکان معلول بینایی وشنوایی و ارتباط آن با معلولیت صورت گرفت. در این مطالعه مورد شاهدی 16 کودک نابینا و30 کودک ناشنوای 6-12 ساله به صورت هدفمند و از جامعه در دسترس انتخاب و 60 کودک سالم بعنوان گروه کنترل در پژوهش شرکت نمودند. در بررسی آمادگی جسمانی متغیرهایآمادگی قلبی تنفسی (تست پله سه دقیقه ای)، قدرت پنجه برتر و استقامت عضلانی (دراز ونشست)، انعطاف پذیری (خمش و رسش و بلند کردن تنه) و تعادل ایستا (آزمون اصلاح شدهلک لک) و پویا (زمان برخاستن و نشستن) ارزیابی شدند. برای تحلیل نتایج از آزمون تحلیلواریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی LSD استفاده گردید. نتایج نشان داد که قدرت پنجه دست برتر نابینایان کمتر از ناشنوایان (p=0/007) و افراد سالم (p=0/007) استقامت قلبی تنفسی نابینایان و ناشنوایان کمتر از گروه سالم بود (p=0/001) همچنین در آزمون استقامت عضلانی (p=0/001)، انعطاف پذیری تنه (p=0/001) و تعادل ایستا و پویا تفاوت معناداری بین گروه نابینایان و ناشنوایان مشاهده شد (p=0/001). اما این اختلاف بین گروه ناشنوایان و سالم مشاهده نگردید (p=0/935, p=0/171). نتایج آزمون انعطاف پذیری پشت و همسترینگ نیزتفاوت معناداری بین گروهها نشان نداد (p=0/365). به نظر می رسد که اختلالات حسی موجب ضعف برخی از فاکتورهای آمادگی جسمانی مانند استقامت قلبی تنفسی، استقامت وقدرت عضلانی و تعادل کودکان معلول حسی به خصوص نابینایان میگردد، لذا توجه بیشتر بهبرنامه های آمادگی جسمانی معلولان حسی و هدایت این کودکان به سمت فعالیتهای ورزشیضروری به نظر می رسد.

کلیدواژه ها:

آمادگی جسمانی ، نابینا ، ناشنوا ، اختلالات حسی