رابطه رفتارهای مربیگری و انسجام گروهی تیم های موفق هندبال و بسکتبال دانشجویان پسر دانشگاه ها از دیدگاه دانشجویان ورزشکار

هدف از این تحقیق بررسی رابطه رفتارهای مربیگری و انسجام گروهی تیم های موفق هندبال وبسکتبال دانشجویان پسر در یازدهمین المپیاد ورزشی (تابستان 91) می باشد. 87 نفر از بازیکنانهندبال و بسکتبال چهار تیم راه یافته به مرحله پایانی رقابت ها، پرسشنامه رفتارهای مربیگری(CBQ) مارتین و بارنز (1999) و پرسشنامه محیط گروهی (GEQ) کارون، ویدمایر و براولی (1985) را پاسخ دادند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل واریانس یکراهه انجام شد. نتایج نشان داد بین انسجام تکلیف و انسجام اجتماعی با تقویت (r=0/222, r=0/389)، تشویق وابسته به اشتباه (r=20/279, r=0/516)، آموزش فنی وابسته به اشتباه (r=0/274, r=0/509)، آموزش فنی عمومی (r=0/265, r=0/369) و تشویق عمومی (r=0/219, r=0/376) رابطه مثبت و معنی دار؛ و با عدم تقویت (r=-0/496, r=-0/295)، تنبیه (r=-0/405, r=-411)، آموزش فنی تنبیهی (r=-0/393, r=-0/215) و چشم پوشی از اشتباه (r=-0/405, r=-0/295) رابطه منفی و معنیداری وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد که بین انسجام تکلیف با حفظ کنترل (r=0/345)، سازماندهی (r=0/476) و روابط عمومی (r=0/346) رابطه مثبت و معنادار وجود دارد در حالی که انسجام اجتماعی با این مولفه ها رابطه معنادار نداشت. مقایسه رفتارهای مربیگری نشان داد که مربیان بیشتر از تقویت (3/73= میانگین) و کمتر از چشم پوشی از اشتباه (2/49= میانگین) استفاده می کردند. بنابراین، به نظر میرسد که ادراک ورزشکاران از رفتارهای مربیانشان با انسجام گروهی )انسجام تکلیف و انسجام اجتماعی) در ارتباط می باشد و رفتار مربیان یکی از عوامل مهم و اثرگذار بر انسجام گروهی است.

کلیدواژه ها:

رفتارهای مربیگری ، انسجام اجتماعی ، انسجام تکلیف