قابلیت های یادگیری سازمانی دانشکده های تربیت بدنی و علوم ورزشی ایران

سنجش قابلیت های یادگیری سازمانی یکی از موضوعات با اهمیت در مطالعات مدیریت است.نهادهای آموزشی با عنایت به ماموریت و اهداف خود به صورت مضاعف نیازمند یادگیریسازمانی هستند. در این مقاله سطح قابلیت های یادگیری سازمانی دانشکده های تربیت بدنیو علوم ورزشی ایران مورد اندازهگیری قرار گرفته است. مطالعه حاضر از نوع مطالعاتتوصیفی پیمایشی بود. بنابراین برای جمع آوری داده ها، از پرسشنامه استاندارد گومز وهمکاران (2005) که توسط کارکنان دانشکده های تربیت بدنی تکمیل گردید، استفاده شد(n=138). نتایج نشان داد دانشکده های تربیت بدنی در سه قابلیت تعهد مدیریت، فضای باز و آزمایشگری و انتقال و یکپارچه سازی دانش از وضعیت مطلوبی برخوردار نیستند (p<0.01).در قابلیت دید سیستمی نیز هر چند مقدار میانگین بدست آمده از مقدار متوسط قابل انتظارکمتر بود، اما تفاوت معناداری مشاهده نشد (p> 0.05). همچنین اولویت بندی قابلیت ها نشان داد بین 4 قابلیت یادگیری سازمانی، دید سیستمی بیشترین و فضای باز و آزمایشگری کمترین امتیاز را در دانشکده های تربیت بدنی دارند. با عنایت به نتایج پژوهش و مزایایی کهیادگیری سازمانی می تواند برای سازمان ها در پی داشته باشد، پیشنهاد می شود تا مدیراندانشکده های تربیت بدنی، حساسیت بیشتری به ایجاد و بروز بسترهای قابلیت های یادگیریدر دانشکده های تحت مدیریت خود داشته باشند.

کلیدواژه ها:

رفتار سازمانی ، یادگیری سازمانی و دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی