ارایه الگویی برای بررسی بحران های ناشی از زلزله احتمالی با شدت های مختلف با توجه به استحکام ساختمان از دیدگاه ایمنی بهداشت محیط زیست در مراکز آموزش عالی (مطالعه موردی دانشکده عمران دانشگاه آزاد اسلامی قزوین)

در کشور ایران بحث زلزله و خطرات و خسارات آن از مهم ترین مسایلی است که در بحث مدیریت بحزان مطرح می باشد. مراکز آموزش عالی از مهم ترین سازمان هایی هستند که در آن سرمایه های انسانی، تجهیزات علمی و تاریخی قابل توجهی وجود دارد که لازم است مورد توجه قرار گیرد. در این تحقیق با بهره گیری از روش PSHA و تلفیق آن با منطق AHP و با استفاده از تکنیک FMEA اقدام به ارایه الگویی در خصوص ارزیابی ریسک گردید. نتایج نشان داد که ساختمان دانشکده عمران دارای ساختار ریسک قابل قبول در خصوص زلزله های 9 ریشتر بوده ( به دلیل احتمال قوع بسیار کم زلزله 9 ریشتر در منطقه ) ولی در ارتباط با زلزله های 8 ریشتر دارای ریسک غیرقابل قبول ولی قابل تحمل و در زلزله های 7 ریشتر دارای ریسک غیر قابل تحمل می باشد. با توجه به ساختار ساختمان که دارای مقاومت کافی در مقابل زلزله می باشد در خصوص نحوه و نوع استفاده و چیدمان کاربری لازم است مورد بازنگری قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

ارزیابی ریسک زلزله ، ایمنی بهداشت محیط زیست ، مراکز آموزش عالی