بررسی میزان آگاهی کارکنان بخش مدارک پزشکی بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی تهران از سیستم های اطلاعات بالینی کامپیوتری در سال 1390

هدف: حجم اطلاعاتی که در بیمارستان ها به هنگام ارایه خدمات بالینی تولید می شود، بسیار زیاد است و مدیریت این اطلاعات متفرق کاری پیچیده و از ضرورت های مراکز درمانی می باشد. سیستم های اطلاعات بالینی با توجه به قابلیت های کامپیوتر می توانند در زمینه تحقق اهداف مدیریت مراکز درمانی بسیار مفید و کارآمد باشند. این مطالعه با هدف بررسی کاربردهای مختلف سیستم های اطلاعات بالینی و میزان آگاهی کارکنان مدارک پزشکی از آن انجام شد.روش بررسی: در این پژوهش ابتدا منابع در دسترس موجود در فاصله سال های 1379 تا 1390 بررسی گردید و سپس از طریق ارایه پرسشنامه، میزان آگاهی کارکنان مدارک پزشکی بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران از سیستم اطلاعات بالینی مورد مطالعه قرار گرفت. روایی پرسشنامه در پانل نخبگان مطرح و تایید شد و پایایی پرسشنامه نیز با روش آزمون - بازآزمون r=0/8 تعیین شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار Excel مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: سیستم اطلاعات بالینی متشکل از قسمت ها و کاربردهای مختلفی شامل: مستند سازی بالینی، تصمیم گیری، مدیریت دارو، رادیولوژی، آزمایشگاه و... است. موانعی از قبیل مسایل مالی، رفتاری و فنی بر سر راه بکارگیری این سیستم ها وجود دارد. نتایج حاصل از قسمت دوم مطالعه نشان داد که میانگین آگاهی کارکنان مدارک پزشکی مورد مطالعه از سیستم های اطلاعات بالینی 49 درصد بود.بحث و نتیجه گیری: با توجه به مزایای متعدد سیستم اطلاعات بالینی، استفاده از آن برای اطلاع رسانی در مراکز درمانی ضرورتی اجتناب ناپذیر است. برای استفاده اثربخش و گسترده از سیستم های اطلاعات بالینی، انتخاب سیستم مناسب و آموزش کاربران در کنار توجه به عوامل موثر در پیاده سازی آنها در بیمارستان ها نقش کلیدی ایفا می نماید.

کلیدواژه ها:

سیستم اطلاعات بالینی ، اجزای سیستم ، آگاهی کارکنان مدارک پزشکی