رشد طرح ریزی حالت راحت پایانی در یک تکلیف دست کاری

تمایل به بیشینه کردن آسانی وضعیت های دست و بازو در پایان اجرای تکالیف حرکتی دست کاری ساده به جای شروع حرکت، با عنوان اثر حالت یا وضعیت راحت/آسان پایانیتعریف شده است. از این ویژگی به عنوان معیاری برای ارزیابی آثار رفتاری طرح ریزی عمل استفاده شده است. هدف از این پژوهش ارزیابی روند رشدی طرح ریزی حرکت گروهی از کودکان پسر سالم رشدی با دامنه سنی سه تا 10 سال (میانگین6/06±2/25 سال، تعداد =97 و مقایسه آن با یک گروه از مردان جوان 1 8 تا 24 سال (میانگین 20/7±2/13 سال) تعداد =20 بود. شرکت کنندگان یک تکلیف طرح ریزی حرکت (تکلیف شمشیر) را اجرا کردند که در آن یک شمشیر اسباب بازی چوبی را میگرفتند و درون یک شکاف جامی دادند. درصد رعایت وضعیت های راحت پایانی در جهت های کنترل و مهم ارزیابی شد. نتایج، اثر سن را در افزایش درصد رعایت وضعیت های راحت پایانی در موقعیت های مهممشخص کرد؛ به این صورت که کودکان بزرگتر بیشتر از کودکان کوچک تر حالت راحت پایانی را نشان دادند و از میان آنها، کودکان 10 ساله در رعایت حالت راحت پایانی به سطححساسیت مشابه بزرگسالان رسیدند. این پژوهش درمجموع نشان داد در کودکان حساسبودن نسبت به رعایت حالت راحت پایانی مشابه بزرگسالان، تا 10 سالگی رشدمی کند.

کلیدواژه ها:

طرح ریزی عمل/حرکت ، دست کاری شیء ، رشد حرکتی ، کنترل حرکتی