اثر بازی درمانی بر حافظه کوتاه مدت کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر

هدف از پژوهش حاضر، بررسی و مقایسه اثر بازی های انفرادی و گروهی بر توجه و حافظه کوتاه مدت کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر بود. بدین منظور، 36 دانش آموز کم توان ذهنی از میان دانش آموزان مدرسه استثنایی اندیشه استان قزوین (با دامنه سنی تقویمی هشت تا 15 سال؛ سن عقلی هفت تا 10 سال؛ ضریب هوشی 50 تا 70) به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند و پس از همتاسازی به سه گروه کنترل، بازی های انفرادی و بازی های گروهی تقسیم گردیدند. طرح این پژوهش نیمه تجربی بوده و به صورت پیش آزمون پس آزمون اجرا شده است. داده ها با استفاده از خرده آزمون ارقام وکسلر کودکان (حافظه کوتاه مدت) جمع آوری شده و با استفاده از تحلیل کوواریانس با سطح معناداری P<0.05 تجزیه وتحلیل گردید. نتایج نشان می دهد که بازی های گروهی و انفرادی اثر معناداری بر حافظه کوتاه مدت کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر دارد؛ بنابراین، در برنامه ریزی های آموزشیبرای این کودکان می توان از بازی های حرکتی در دو مدل گروهی و انفرادی جهت تقویت حافظه کوتاه مدت استفاده کرد

کلیدواژه ها:

کم توان ذهنی ، حافظه کوتاه مدت ، بازی های گروهی ، بازی های انفرادی