تاثیر مشاهده اطلاعات نسبی و مطلق بر یادگیری یک مهارت جدید

هدف از انجام این پژوهش، بررسی تاثیر مشاهده اطلاعات نسبی و مطلق بر یادگیری یک مهارت جدید بود. جامعه آماری این پژوهش را دانشجویان پسر دانشگاه شهید بهشتی تشکیل می دادند که از بین آنها به صورت نمونه دردسترس، 14 نفر از دانشجویان دانشگاه شهید بهشتی که همگی راست دست بودند و ازنظر جسمانی وضعیت سالمی داشتند انتخاب و به دو گروه هفت نفری تقسیم شدند. اطلاعات در این پژوهش به صورت نمایش نقاط نورانی ارایه شدند. یک گروه اطلاعات همه اندام های بدن را مشاهده می کرد (گروه اطلاعات نسبی) و گروه دیگر فقط اطلاعات مچ دست پرتاب را مشاهده می کرد (گروه اطلاعات مطلق). افراد در اکتساب، 20 کوشش را اجرا نمودند و 24 ساعت بعد پنج کوشش را به عنوان آزمون یادداری انجام دادند و بعد از آزمون یادداری همه گروه ها فیلم اطلاعات همه اندام های بدن (اطلاعات نسبی) را مشاهده کردند. این مرحله به عنوان بازاکتساب نام گذاری شد. نتایج نشانداد که گروه اطلاعات مطلق در هماهنگی درون اندامها نسبت به گروه اطلاعات نسبی بیشتر شبیه به الگو عمل کرده است. این اثر در تمام مراحل پژوهش مشاهده شد. در متغیرهای کنترل کننده حرکت، تفاوتی بین دو گروه وجود نداشت P> 0.05 هم چنین، دیدن اطلاعات نسبی در مرحله بازاکتساب تاثیری بر هماهنگی اندام ها و دقت حرکت نداشت؛ اما بر متغیر کنترل حرکت (اختلاف حداکثر سرعت مچ دست) تاثیر معناداری داشت و آن را بهبود بخشید. درکل، نتایج نشان دهنده این امر است که اطلاعات نسبی همیشه برای کسب الگوی هماهنگی مهم ترین اطلاعات نیستند. در بعضی موارد مانند آنچه که در این پژوهش مشاهده شد، اطلاعات نقطه انتهایی حرکت نقش مهم تری را بازی می کنند

کلیدواژه ها:

اطلاعات نسبی ، اطلاعات مطلق ، نمایش نقاط نورانی ، هماهنگی درون اندام ها