بررسی شکل گیری گنبد و نقش آن در معماری اقلیمی

در نگاه به معماری بومی نه تنها می توان به مفاهیم فرمیک توجه نمود، بلکه اصل، الهام گیری در بکار بردن جوانب مثبت آسایش است. یکی از جنبه های اصلی آسایش، آسایش حرارتی است. بدون آرامش گرمایی هرگز نمی توان مکانی را قابل سکونت کرد. در معماری تمدن های پیشین، مکان، اقلیم را متعادل ساخته و تعریف کرد. در حالی که در معماری امروز، تجهیزات مکانیکی این نقش را بر عهده گرفته است. اما آیا تکنیک های طبیعی دریافت آسایش حرارتی، دلپذیرتر و مطلوب تر برای روح بشری است و یا استفاده از ابزارآلات بدون روح آیا می توان سایه درخت را با خنکای هرگونه ابزاری مقایسه نمود، نه به لحاظ تنها حرارتی بلکه روحی آنچه ما را بر این داشت که به کنکاوش در معماری بومی مناطق مختلف دنیا پرداخته، بدست آوردن همین تکنیک های سرمایشی است، که هم به لحاظ صرفه جویی انرژی و هم جنبه های مثبت روحی حایز اهمیت است. روش تحقیق توصیفی تحلیلی می باشد. هدف اصلی پژوهش معرفی نقش اقلیم در انتخاب نوع بام می باشد و نیز دستیابی به این نتیجه که گنبد چه تاثیری بر آسایش حرارتی دارد. نتایج نشان داد که روش های گنبد سازی در ایران با استفاده از نظم دقیق ریاضی در شکل بندی و ساختمان و با کاربست شیوه های صحیح صورت گرفته است که در همه انواع، گنبدها بدون احتیاج به گاه بست و کالبد و قالب دربرابر همه نیروهای فشاری و رانشی به خوبی مقاومت می کنند. معماران قدیمی ضخامت بین سقف طاقی شکل و بام مسطح را که معمولا زیاد می شد مجوف کار می کردن اند. به این ترتیب از نفوذ گرمای تابشی به داخل جلوگیری می شد و بام سطح موقعیت خوبی برای خواب در شب های خنک تابستان بود.

کلیدواژه ها:

گنبد ، معماری ، معماری اقلیمی