تاثیر عوامل محیطی بریادگیری ورفتار در محیط های آموزشی ابتدایی

در ادبیات معماری فضای آموزشی به عنوان معلم دوم شناخته می شود. در عصر حاضر بحث آموزش از طریق محیط وفضای آموزشی جای خود را در تحقیقات بین المللی در زمینه طراحی فضاهای آموزشی بازنموده است.ساختمان های آموزشی راباید بتوان به عنوان دستیار امر آموزش قلمداد کرد. یادگیری بخش مرکزی زندگی هرفرد است.حتی زمانی که به آن فکر نمی کنیم نیز اتفاق می افتد؛ با این تفکر که رفتار در خلا رخ نمی دهد؛ لذا راه های گوناگون رفتار، مرتبط با محیط کالبدی است. محیط های کالبدی از عناصری تشکیل می شوند که در کنار یکدیگر معنادار می شوند ویژگی وکیفیت هرکدام از این عناصر درشکل گیری رفتار موثر خواهد بود. ژان پیاژه ،برتوانایی کودک در درک جهان به طور فعال تاکید بسیار دارد ومعتقد است که کودکان به طور انفعالی اطلاعات را جذب نمی کنند، بلکه آنچه را که در دنیای پیرامون خود می بینند، می شنوند واحساس می کنند وآن را تجزیه وتحلیل و انتخاب می کنند. معماری هنری است که مارا در برگرفته است وانسان ها بیش از آنکه بر فضا تاثیر بگذارند، از آن تاثیر می پذیرند.آموزش ومحیط های آموزشی بیشترین تاثیر را بر ذهنیت و تمدن سازی جامعه بر عهده دارد، لازمه ی اصلاح کالبد آموزش و پرورش، ایجاد فضاهای مرتبط با فعالیت دانش آموزان است؛ فضاهایی که دارای شرایط مناسبی برای رشد فیریکی ذهنی، عاطفی واجتماعی کودکان می باشد، که تحقق این امربا طراحی جزییات فضاها باتوجه به الگو های رفتاری کودکان امکان پذیر است، روانشناسان محیط با استفاده ازمطالعه بر روی رفتارهای کودکان در محیط آموزشی به مواردی از قبیل انعطاف پذیری، اندازه مدرسه، آکوستیک، نور پردازی و...که نقش عمده ای در افزایش یادگیری دارند، دست یافته اند که در جریان مقاله به بررسی دقیق تر آن پداخته می شودکه به وسیله ای مطالعات کتابخانه ای وروش تحقیق توصیفی تحلیلی واستفاده از مقالات منتشر شده در این زمینه، موارد مهم در افزایش یادگیری در دانش آموزان مورد بررسی قرار گرفته.

کلیدواژه ها:

عوامل محیطی ، رفتار ، محیط آموزشی ، یادگیری