ارزیابی چرخه حیات ساختمان های سبز بر اساس سطح انرژی مصالح ساختمانی

استفاده از دانش طراحی سبز در حل مشکلات موجود در صنعت ساختمان از جمله علوم جدید در چرخه حیات ساختمان ها می باشد که با استقبال جامعه مهندسی در حال گسترش است. هنگامی که دغدغه طراحان شهری، مهندسین و متخصصین ساختمان اساسا در چاره جویی برای آینده است ما به عنوان متخصصین طراح باید حوزه مهارت و تخصص وفعالیت خود را در این زمینه بسط دهیم که این از منابع ما حفاظت می کند و حامی آینده فرزندان، نوه ها و نسل های بعد ما خواهد بود. پایداری انسانی مستقیما با پایداری طبیعت در ارتباط است، پایداری نیازمند زندگی مسوولانه ماست، پایداری یعنی خوب ساختن اسراف و ضایع کردن پایداری نیست. منابع قابل جایگزین در صورتی که مصرف آنها طی یک دورهکندتر از تهیه دوباره آنها باشد، پایدارند. اما مصرف بیش از نیاز، پایداری نیست. بازیافت منابع می تواند به طور موثری افزایش یابد و پایداری را فراهم نماید. در این پژوهش در ابتدا به جمعآوری اطلاعات کتابخانه ای پرداخته شد، سپس با توزیع پرسشنامه در بین خبرگان و متخصصان و جمع آوری نظرات آنها اقدام به تجزیه وتحلیل اطلاعات حاصله گردید. دستاورد این پژوهش شناسایی چهار شاخص اصلی جهت ارزیابی چرخه حیات مصالح سبز و همچنین شناسایی معیارهایی جهت کاهش هزینه های ناشی از ساخت و ساز سبز و بهینه کردن سطح انرژی ساختمان می باشد که در نهایت به رتبه بندی شاخص ها و معیارها منجر می گردد.در پایان با توجه به یافته های این تحقیق و استفاده از تحلیل رابطه خاکستری، مدل نهایی اولویت بندی و طرح بهینه صرفه جویی در ساختمان های سبز ارایه می گردد.

کلیدواژه ها:

چرخه ی حیات ، ساختمان سبز ، سطح انرژی ، مصالح ساختمانی ، تحلیل خاکستری