ارزیابی توانایی اکوتوریسمی منطقه طبیعی مارمیشو در جهت توسعه گردشگری پایدار در شهرستان ارومیه

توسعه بی رویه گردشگری در دهه های 1950و1960 که بر اساس نگرشهای سنتی آن زمان صورت گرفت ، آثار مخربی بر محیط برجای نهاد و موجب شکل گیری تصویر نامناسبی از رابطه گردشگری و محیط در اذهان عمومی شد. اما در سالهای اخیر تغیر این نگرشها باعث شده که صنعت گردشگری به عنوان دوست طبیعت به گونه ای عمل کند که کمترین آسیبی به آن وارد نشود.اصولا رایج شدن مفاهیمی همچون طبیعت گردی، گردشگری سبز و گردشگری پایدار در دو دهه گذشته، ناشی از حساسیتهای مورد اشاره و افزایش آگاهی گردشگران، درباره ارزشمندی محیط و ضرورت حفاظت از آن به منظور توسعه این صنعت است. در ارزیابی ژیومورفوتوریستی منطقه(مارمیشو)با استفاده از روش پریرا و رینارد که در ان روشها با توجه به پرسشنامه هایی که از سوی رینارد، پریرا و همکارانشان تهیه شد: محققین تحلیل های زیر را انجام داده اند: در روش پریرا شاخص های ارزش علمی قابلیت ژیومورفوسایت ها ، شاخص های ارزش مکمل قابلیت ژیومورفوسایت ها ، شاخص های ارزش محافظت قابلیت ژیومورفوسایت ها ، شاخص های ارزش کاربردی قابلیت ژیومورفوسایت ها به همراه زیر معیارهای چند گانه خود و در روش رینارد سه ارزش علمی،افزوده و ترکیبی به همراه زیر معیارهای خود در جهت بررسی قابلیت های گردشگری پایدار منطقه مارمیشو و شهرستان ارومیه مورد بررسی قرار گرفته اند. که نتایج تحلیل ها حاکی از وضعیت مطلوب و مناسب منطقه طبیعی مارمیشو در تمامی ارزشها و هم چنین استعداد لازم در جهت کمک به توسعه گردشگری پایدار در سطح شهرستان می باشد.

کلیدواژه ها:

گردشگری ، گردشگری پایدار ، مدل پریرا ورینارد ، منطقه مارمیشو