تحلیل مقادیر حدی دبی به روش حداکثر سالانه (مطالعه موردی: ایستگاه ارازکوسه)

یکی از مسایل عمده در هیدرولوژی، تخمین سیل طرح با استفاده از تعداد اندک آمار موجود است. مشکل اصلی استفاده از توزیع های آماری در تحلیل فراوانی، شناسایی توزیع مناسب است. در تحلیل فراوانی وقایع هیدرولوژیک، توابع توزیع تیوری بر داده های مشاهداتی برازش داده میشود و بهترین تابعی که بر داده ها مطابقت داشته باشد به عنوان تابع توزیع احتمال انتخاب و مقدار متغیر هیدرولوژی متناظر با هر احتمال خاص بدست می آید. در این تحقیق، انتخاب توزیع آماری حاکم بر داده های دبی حداکثر سالانه ایستگاه هیدرومتری ارازکوسه در حوضه آبخیز گرگانرود (دوره آماری 45 ساله، سال آبی 44-45 الی 88-89) بررسی شده است. با استفاده از نرم افزار EasyFit، 65 توزیع آماری بر داده های دبی حداکثر سالانه برازش داده شده و بهترین توزیع با کاربرد آزمون کولموگروف - اسمیرنوف انتخاب گردید. نتایج نشان می دهد که در تطابق با آماره های گرافیکی، آزمون کولموگروف - اسمیرنوف به خوبی عمل نموده و با هر دو معیار عددی و گرافیکی، توزیع لوگ پیرسون نوع 3 با دقت بالا به عنوان بهترین توزیع انتخاب شد. مقایسه مقادیر دبی بدست آمده از توزیع تیوری به ازای دوره های بازگشت مختلف با مقادیر دبی مشاهداتی، نشان دهنده برازش مناسب نتایج حاصل از مدل تیوری و داده های واقعی می باشد

کلیدواژه ها:

سیل ، تحلیل فراوانی ، مقادیر حدی ، دبی حداکثر سالانه ، نیکویی برازش ، لوگ پیرسون نوع 3