تغییرپذیری مکانی و پهنه بندی برخی عناصر غذایی پرمصرف خاک در یک دشت آبرفتی با استفاده از زمین آمار(مطالعه موردی درمنطقه چمستان، شمال ایران)

در نظرگرفتن تغییرپذیری مکانی عناصر غذایی پرمصرف برای استفاده بهینه از کودهای شیمیایی به لحاظ اقتصادی و زیست محیطی بسیار مهم میباشد. در این مطالعه با استفاده از روش های زمین آماری مانند کریجینگ و وزن دهی فاصله معکوس با توانهای مختلف و آنالیز تغییرنما، تغییرات مکانی عناصر غذایی پتاسیم قابل استفاده، فسفر قابل استفاده و ازت کل خاک در منطقه ای 600 هکتاری در دشتهای آبرفتی منطقه چمستان نور مورد ارزیابی قرار گرفت. به همین منظور 104 نمونه بصورت مرکب از عمق 0 تا 30 سانیمتری خاک به صورت شبکه بندی (250 در 250 متر) برداشته شد. داده های سه عنصر دارای توزیع نرمال نبوده اما به روش باکس کاکس نرمال شدند. بهترین مدل تغییرنما برای هر سه عنصرمدل کروی بدست آمد. بیشترین دامنه تاثیر مربوط به نیتروژن کل بود. نیتروژن و پتاسیم وابستگی مکانی قوی اما فسفر وابستگی مکانی متوسطی داشت. برای ارزیابی دو روش زمین آماری از ریشه دوم میانگین مربعات خطا (RMSE) استفاده شد. نتایج نشان داد که روش کریجینگ معمولی بواسطه کمترین RMSE، بهترین تخمین و الگو توزیع مکانی برای پتاسیم، فسفر و ازت کل در منطقه را داشته است. توصیه کودی براساس نقشه های تهیه شده می تواند سبب تولید پایدار و کاهش خطرات زیست محیطی بخصوص آبشویی نیترات در منطقه شود.

کلیدواژه ها:

عناصر پرمصرف ، زمین آمار ، کریجینگ ، وزن دهی فاصله معکوس