بیمارستان سبز، رویکردی پایدار درطراحی مراکز درمانی

امروزه پیامدهایی نظیر آلودگی روزافزون هوا و محیط زیست، کاهش منابع طبیعی و بحران انرژی که ناشی از زندگی در دنیای صنعتی امروز می باشد، باعث گردیده تا حفظ و پاسداری از منابع طبیعی به یکی از مهمترین دغدغه های انسان عصر حاضر تبدیل گردد. معماری سبز برای رسیدن به این هدف از طریق افزایش کارآیی ساختمان، صرفه جویی در مصرف انرژی، گام برداشتن درجهت استفاده از انرژی های نو و بطورکلی هم سو شدن با طبیعت، نقش مهمی ایفا می کند. در این بین نگرش به رویکردهای معماری سبز در بین متخصصان معماری مراکز درمانی از جایگاه ویژه ایی برخوردار است و با اینکه اصول اصلی آن در طراحی مراکز درمانی همگام با اصول کلی معماری سبز است ولی علل دیگری در گرایش به طراحی بیمارستان های سبز وجود دارد که مورد بررسی قرارخواهد گرفت. این مقاله ابتدا به بررسی ابعاد معماری سبز (Green Architecture) و اصول اساسی آن و سپس جایگاه آن در توسعه پایدار شهری پرداخته و سپس به علل گرایش طراحان بیمارستانی و ایجاد رویکردی جدید و پایدار با عنوان بیمارستان سبز( Green Hospital ) می پردازد. هدف اصلی مقاله ضمن معرفی این رویکرد جدید در طراحی مراکز درمانی، شناخت سازمان های بین المللی مرتبط با معماری سبز بیمارستانی و پروسه دریافت عنوان معماری سبز از این سازمان ها می باشد زیرا به صرف رعایت اولیه اصول معماری سبز، نمی توان یک بیمارستان و یا هر بنایی را معماری سبز نامید. روش تحقیق این مقاله توصیفی و تحلیلی و بر پایه مطالعات و یافته های کتابخانه ای، اسنادی و مدارک و یافته های علمی معتبر و جدید است.

کلیدواژه ها:

معماری سبز ، پایداری ، بیمارستان ، بیمارستان سبز ، .Sustainability ، Green Hospital ، Green architecture