بررسی پیشرفت توسعه شهری و صنعتی شهرستان مشهد با استفاده از مدل های اکولوژیکی توسعه پایداردر آمایش سرزمین

در برنامه ریزی شهری سعی می شود که ساماندهی مکانی و فضایی فعالیت ها و عملکردهای شهری بر اساس خواستها و نیازهای جامعه شهری باشد. اما در برخی موارد مصلحت های اقتصادی این گونه ایفا می کند که خلاف باور ها عمل شود. در این پژوهش سعی شده است که توسعه شهر مشهد را با اجرای مدل های اکولوژیکی توسعه پایدار بررسی کرده و سپس ضمن مقایسه نتایج مدل با شرایط فعلی شهر، تفاوت عملکرد برنامه ریزان را توان بالقوه محیط را بررسی کنیم. نتایج بدست آمده حاکی از آنست که شهر مشهد دقیقا به سمتی توسعه پیدا می کند که توان محیط برای توسعه شهری در این منطقه نامناسب ارزیابی می شود. که در واقع این زنگ خطری برای برنامه ریزان کلان شهرها می باشد. چرا که مطابق نتایج بدست آمده از این پژوهش فقط ده درصد از شهر در توان اکولوژیک یک قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

کاربری اراضی ، توسعه شهری ، توان اکولوژیک ، مدل مخدوم ، GIS