ارائه راهکارهایی جهت ارتقاء فرهنگ صنعتی و ایمنی در سازمان

معمولاً در پی شوک وقوع یک حادثه ، مدیریت تاسیسات صنعتی و سیستم های تکنولوژیک تصمیم به ریشه یابی عوامل به وجود آورنده شرایط ناگوار مذکور می کند . نتایج این ارزیابی ها چنانچه به درستی انجام نشوند باعث می شود ریشه فعال بوجود آورنده حوادث بدون تغییر در سیستم باقی بماند و در فرصت های دیگر و در ترکیب با شرایط خاص بهره برداری ، خرابی های سخت افزاری ، خطای انسانی و نقایص سازمانی به شکل یک حادثه دیگر سر بیرون آورد . از جمله مولفه های دیدگاه سنتی رایج به ایمنی ایستا فرض کردن ایمنی توسط مدیران است . در حالی که ایمنی یک مقوله پویا مبتنی بر تغییرات دائمی مولفه های انسانی ، سازمانی ، تکنولوژیک آن است. دیگر اشکال دیدگاه سنتی این است که ایمنی را تنها در مرحله بهره برداری جستجو می کند، همچنین نگرش سنتی به ایمنی عکس العملی است.در نگرش نوین نقش عوامل انسانی و سازمانی به طور روزافزونی بارزتر شده است . یک تاسیسات صنعتی که باتکنولوژی پیشرفته ساخته شده است می تواند بر اثر بهره برداری ضعیف دچار حادثه گردد. در نگرش نوین ، سیستم مدیریت ایمنی اهمیت بسیاری دارد. در این نگرش ایمنی نه فقط محصول طراحی قوی و تکنولوژی پیشرفته ، بلکه علاوه بر این فاکتورها نیازمند وجود سیستمهای مدیریت ایمنی قوی و فعال در سازمان های سازنده و بهره بردار تاسیسات صنعتی و همچنین وجود یک سیستم مدیریت کارا و قوی نظارتی است. توجه به فرهنگ ایمنی جایگاه ویژه ای در نگرش نوین به ایمنی دارد. ایجاد یک حادثه می تواند یا ریشه ی انسانی داشته باشد و یا ناشی از نقص های ماشین و محیط کار، واغلب تلفیقی از همه ی این عوامل باشد. برای جلوگیری از حادثه باید ریشه ها را در تمامی این موارد بررسی نمود. فرهنگ سازمانی به معنی ارزش ها و تفاهم همگانی در میان افراد سازمان می باشد که عامل انگیزشی آن پندارهای غیر رسمی مطابق با ویژگی های خاص جغرافیایی، قومی، تاریخی و سطح رشد اجتماعی است و حتی از آن به عنوان قانون نانوشته ی سازمان نیز یاد می کنند[ 4]. فرهنگ ایمنی نسبتاً قابلیت تحمل و ایستادگی و پایداری در مقابل تغییرات است[ 2]. از نشانه های استقرار فرهنگ ایمنی در سازمان می توان به تعهد، ارتباطات، انعطاف پذیری، هوشیاری و عبرت آموزی اشاره کرد.

کلیدواژه ها:

حادثه ، مدیریت ایمنی ، فرهنگ صنعتی ، شرایط محیط ، فرهنگ ایمنی