بررسی رابطه بین فرهنگ سازمانی و تعلق سازمانی کارکنان دانشگاه شهید بهشتی تهران

هدف از پژوهش حاضر، بررسی بررسی رابطه بین فرهنگ سازمانی و تعلق سازمانی کارکنان دانشگاه شهید بهشتی تهران می باشد. بنابراین برای این منظور پژوهش در قالب تحقیق توصیفی و از نوع پیمایشی انجامگرفت. جامعه آماری این تحقیق عبارت است از: کلیه کارکنان رسمی، پیمانی و قراردادی کارکنان دانشگاه شهید بهشتی تهرانکه دارای مدارک تحصیلی دیپلم، فوق دیپلم و لیسانس و بالاتر می باشند. این تعداد برابر با 274 نفر می باشند. روش نمونه گیری در این پژوهش، نمونه گیری طبقه ای نسبی می باشد. ابزارهای اندازه گیری عبارتند از : الف) پرسشنامه فرهنگ سازمانی و ب) پرسشنامه تعلق سازمانی که توسط علی احمدی و همکاران ارایه گردیده است. برای تعیین روایی پرسشنامه ها از روش روایی محتوایی استفاده گردیده است. برای تعیین پایایی پرسشنامه ها، ابتدا آنها را در نمونه های 30 نفره اجرا نموده و ضریب آلفای کرونباخ برای سوالات آنها محاسبه گردید و پس از آن پرسشنامه های مذکور در کل نمونه اجرا گردید. ضریب آلفای کرونباخ برای پرسشنامه فرهنگ سازمانی برابر با 91 / 0 و برای پرسشنامه تعلق سازمانی برابر با 85 / 0 محاسبه گردید که این ضرایب حاکی از پایایی بالای پرسشنامه های مذکور می باشد. نتایج تحقیق نشان داد که فرهنگ سازمانی حاکم در دانشگاه شهید بهشتی تهران از نوع کنترلی می باشد و میزان تعلق سازمانی کارکنان دانشگاه شهید بهشتی تهران در حد متوسط می باشد. در بررسی رابطه بین ابعاد فرهنگ سازمانی و تعلق سازمانی نتایج نشان داد که بین متغیرهای خلاقیت فردی، ریسک پذیری و مسیولیت، هدایت و رهبری، هماهنگی (همکاری و وحدت سازمانی) و حمایت مدیریتی با میزان تعلق سازمانی کارکنان دانشگاه شهید بهشتی تهران رابطه معناداری وجود دارد ولی بین دو متغیر کنترل با میزان تعلق سازمانی کارکنان دانشگاه شهید بهشتی تهران رابطه معناداری وجود ندارد. همچنین نتایج نشان داد بین متغیرهای هویت سازمانی، نظام پاداش و تشویق، تضاد (فضای باز انتقاد) و الگوی ارتباط با میزان تعلق سازمانی کارکنان کارکنان دانشگاه شهید بهشتی تهران رابطه معناداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

فرهنگ سازمانی ، تعلق سازمانی ، کارکنان دانشگاه