نقش مولفه های برنامه درسی در پذیرش اعتماد دانش آموزان دوره متوسطه شهر تهران

در حالی که بسیاری از متخصصان، تعاریف برنامه درسی را بر طرح و نقشه ای مدون استوار می سازند، پیشرفت گرایانی همچون دیویی آن را بر مجموعه تجارب اخذ شده یادگیرنده و در تعامل با برنامه درسی نسبت می دهند. بر اساس این تعریف، برنامه درسی به سهولت قابل تعریف نبوده و به عنوان تمام تجاربی که یادگیرنده در تعامل با محیط آموزشی کسب می نماید، قلمداد می شود. اعتماد پذیری (هویت اعتماد پذیر) را مدل درونی شده ی ارزش ها و هنجارها و تعهدات می داند که قدرت پیش بینی در فعالیت های روزمره را افزایش می دهد. مقاله حاضر، حاصل مطالعه ای التقاطی از دو روش کمی و کیفی است. بر این اساس، ابتدا 289 نفر از دانش آموزان دوره متوسطه انتخاب شدند. این دانش آموزان از میان سه رشته ریاضی فیزیک و علوم تجربی و علوم انسانی انتخاب شده و سوالات مقیاس هویت اعتماد پذیر لطف آبادی ( 1392 ) بر روی آنان اجرا گردید. نتایج این مرحله نشان دهنده افزایش اعتماد پذیری در کلیه دانش آموزان ( p<0/001 ) و به تفکیک رشته های ریاضی فیزیک و علوم انسانی (p=0/015) و علوم تجربی (p<0/001) است.

کلیدواژه ها:

برنامه درسی ، اعتماد پذیری ، دوره متوسطه