کاربری اراضی و مدیریت شهرهای کوچک میانی، عدالت فضایی (مطالعه موردی شهر پاوه)

یکی از آزمون های معقول برای سنجش کارایی مدیریت شهری در تخصیص منابع و امکانات سنجش نحوه ارایه خدمات عمومیشهری به شهروندان و سیاستگذاری کنترل نظارت بر کاربری های زمین شهری است بررسی کاربری مسکونی نشان دادکهتنها ....درصد از مساحت پیشنهادی برای کاربری مسکونی تحقق یافته است.همچنین علوه بر مساحت پیش بینی طرح تفصیلی سطوح قابل توجهی از باغات ومزارع به صورت قانونی یا غیر قانونی به کاربریمسکونی تغییر کاربری یافته است این در حالی است که وضع موجود 83/403401 هکتار زمین بایر وجود دارد. بنابراین به دلیل مدیریت شهری در کنترل اراضی و یا وضعیت مدیریتی محیط زیست شهر و تخریب وحیات پشتیبان آن به خط افتاده است .لذاعدم تحقق و صحیح این کاربری سایر کاربری ها ی خدماتی را تحت الشعاع قرار داده و پراکنش متناسب آن ها تاثیر منفی گذاردهاست بررسی کاربری های که شهرداری متولی آن نشان می دهد که پژوهش این کاربری ها موفق نبود .و عملکردضعیف خودنابسامانی هایی رتا به وجود آورده است .نقشه عدالت فضایی که نمود فضایی از مدیریت شهری در تخصیص و توزیع فضاییکاربرهاست نشان میدهد که مدیریت شهری پاوه در توضیع فضای کاربری های خدماتی معیار های عدالت اجتماعی را عایت نکردهو درمدیریت پراکنش و جانمایی کاربرهای خدماتی ضعیف عمل نموده است (نقشه).به طور ی که تراکم شدید کاربری ها یخدماتی در بخش از شهر به چشم می خورد درحالی که قسمت عمده ای از شهر از حداقل خدمات ضروری محروم می باشد.بررسیشاخص سازگاری نشان می دهد مدیریت شهر پاوه در پراکنش و استقرار کاربرها دارای دیدگاه شهرسازی نبوده و با صدور مجوزبرای استقرار کاربری ها ی ناسازگار در کنار هم و درمیان محلت مسکونی ،امنیت و آسایش را در بخش های فضای شهری ازشهروندان سلب نموده است و باعث ترافیک های سنگین در این شهر شده است و روش بکار رفته این مقاله تحلیلی و توصیفیکتابخانه ای می باشد.

کلیدواژه ها:

مدیریت شهر ، کوچک ، کاربری اراضی ، عدالت فضایی ، پاوه