بررسی روان شناسی محیطی و تاثیر آن در ارتقاء ارتباط انسان و محیط برای شکل گیری تعاملات اجتماعی

این مقاله در پیرامون ارایه جایگاه دانش روان شناسی محیطی در جهت ارتقاء رابطه متقابل انسان و محیط بر یکدیگر است. انسان همواره تعاملی تنگاتنگ با محیط پیرامون خود داشته و خود نیز نقش موثری در شکل دهی به آن ایفا کرده است. هدف از این پژوهش ایجاد حساسیتی در انسان ها به منظور محفوظ داشتن انواع محیط ها در نگاه خود و خلق معماری و محیطی جدید است به گونه ای که قابلیت پیوند زدن عناصر مختلف را به یکدیگر داشته باشد. بدین معنا که می بایست حساسیت انسان ها نسبت به محیط اطرافشان بیشتر شود. این حساسیت و تنش باید در فضا عمق پیدا کند تا بتواند نگاه جدیدی را ارایه دهد. در این نوشتار پس از بررسی شناخت علم روان شناسی محیطی و مفهوم ادراک، به بررسی جایگاه ادراک در این علم پرداخته شده است. نوع این پژوهش توصیفی– تحلیلی ا ست و ر وش گردآوری داده ها برمبنای مطالعات کتابخانه ای است. در نهایت راهکارها و نتایج جهت ارتقاء رابطه متقابل انسان و محیط بر یکدیگر با رویکرد روان شناسی محیطی نشان می دهد که انسان با توجه به نیازها، ارزش ها و هدف های خود محیط را دگرگون می کند و به طور متقابل تحت تاثیر محیط دگرگون شده برای شکل گیری تعاملت اجتماعی قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

انسان ، محیط ، روانشناسی محیط ، فضا ، تعاملت اجتماعی