بررسی آرایه های هنر گچبری در دوره ایلخانی (نمونه موردی:مقبره پیر بکران)

یکی از کاربردهای ویژه گچ، اندود کردن دیوارها و سطوح داخلی ساختمان ها است و هنر گچبری، این آراستگی رابه حد کمال و دلنوازی میرساند. به کار بردن تزیینات گچی در تزیین دیوارها، روش معمول در شهر های ایران وعراق بوده است. اولین مردمی که در ایران به این کار دست زدند هخامنشیان و سپس ساسانیان بودند و اعراب درجریان فتوحات خویش، این هنر را از آنها فرا گرفتند. از این رو به بررسی اینکه اوج هنر گچبری ایران در چه دورهتاریخی بوده پرداخته میشود ایلخانان از دست نشاندگان مغولن پس از تصرف ایران بودند که میراث هنرسلجوقیان را در تصرف خود گرفتند و تحولتی در آن ایجاد نمودند که به شکوفایی برخی از آنها انجامید یکی ازتزیینات وابسته به معماری که در این دوره بسیار مورد توجه بود و به اوج رسید هنر گچبری است که آثار بسیارزیادی از آن در قالب تزیینات معماری به جای مانده است. چنین نتیجه گیری شده است تزیینات گچی معمولدر دوره سلجوقی، در عصر ایلخانی به تدریج رو به دگرگونی رفت و پر بودن و شلوغی تزیینات تبدیل به ویژگیگچبری این دوران شد.. از جمله ویژگیهای شاخص این دوره ساخت محراب های گچی با گونه های مختلف کوفیو اقلام دیگر خط، انواع گره های هندسی، نقوش اسلامی پیچیده در لابلای کتیبه ها وکاربرد برخی نقوش مانندگل شاه عباسی ،گل رزت در گچبری است که موجب تحولی بزرگ در این هنر و خلق شاهکارهایی عظیم در ایندوره شده است.

کلیدواژه ها:

هنر ایلخانی ، تزیینات معماری ، گچبری ، نقوش گچبری