بررسی کارکرد پارکهای شهری به عنوان محیط زیست جامعه انسانی در برنامه ریزی فضای سبز شهری (با رویکرد مهندسی ارزش)

با توجه به اینکه فضای سبز به عنوان بخشی از فضای حیاط شهری محسوب می گردد؛ لزوم برنامه ریزی، طراحی، و مدیریت علمی در بهره برداری از آن، امری ضروری می باشد. به همین سبب نحوه مدیریت فضای سبز در کلان شهرها از اهمیت فراوانی برخوردار است. مهندسی ارزش به عنوان یکی از کارآمدترین روش ها در بالا بردن کیفیت بهره برداری و به عنوان محافظ اهداف هر طرح زیستی مطرح می باشد. در مهندسی ارزش با درنظر گرفتن ارزش کارکردهای مورد نیاز وهزینه صرف شده واقعی برای کارکرد، عملکرد غیر مفید شناسایی شده و سپس تصمیمات لازم در جهت بهبود یا حذف شدن عملکرد اتخاذ می شود. در واقع هدف این فاز مشخص کردن صریح محدوده هایی از حیطه مطالعه ارزش در پروژه است که بیشترین سودمندی را به دنبال دارند. بوستان ها و فضاهای سبز شهری، به عنوان بخشی از فضاهای مشاع شهری، علاوه بر تاثیرات زیست محیطی که از جمله مهمترین کارکردهای درنظر گرفته شده برای آنهاست، کارکردها وپیامدهای عمده دیگری نیز دراند. فاضی سبز شهری نوعی از سطوح کاربردی زمین شهری با پوشش گیاهی انسان ساخت است که هم دارای بازدهی اجتماعی و هم دربردارنده بازدهی اکولوژیکی باشد. در این مقاله ضمن تحلیل کارکرد فضاهای سبز و بیان مهمترین کارآیی فضای سبز در شهرها، کارکرد زیست محیطی به عنوان محیط زیست جامعه جهت استفاده در مطالعات مهندسی ارزش وبرنامه ریزی شهری، توصیه ها و راهکارهایی در جهت بهبود عملکرد مدییت شهری در ارتباط با ارتقای آثار اجتماعی، فرهنگی و روانی فضاهای سبز شهری در کلانشهرها ارایه شده است.

کلیدواژه ها:

کارکرد ، فضای سبز ، محیط زیست ، جامعه انسانی ، مهندسی ، ارزش