درآمدی بر روانشناسی محیطی در طراحی مجتمع مسکونی با رویکرد معماری سبز

با توجه به رشد شهرنشینی در دهه های اخیر در جهان باعث بروز مشکلات عمده ای در شهرها گردیده که یکی از این مشکلات مسیله بحران طراحی مجتمع های مسکونی مناسب می باشد که آسایش استفادکنندگان برآورد کند. با توجه به تراکم جمعیتی بالا در مجتمع های مسکونی انرژی زیادی در این نوع ساختمانها از بین رفته و همچنین به رفتار افراد با محیط اطرافش توجه نمی شود. بنابراین لازم است؛ در این راستا به اصول پایداری و طراحی سبز توجه گردیده و رفتار افراد در رابطه با محیط اطرافش از نظر روانشناختی محیط اهمیت داده شود تا با ترکیب معماری سبز با رفتار شناسی افراد از بعد روانشناختی محیطی، محل سکونت پایدار و دنجی را خلق گردد. روش تحقیق بصورت توصیفی- تحلیلی و کتابخانه ای می باشد. هدف از پژوهش بررسی اهمیت روانشناسی محیطی از نظر رفتار افراد با محیط اطراف خودش در مجتمع های مسکونی با معماری سبز می باشد. بر اساس نتایج بدست آمده مشخص گردید که با درنظر گرفتن رفتار افراد با محیط اطراف با توجه به اصول پایداری و طراحی سبز می توان مجتمع های مسکونی با کیفیت برای کاربران هم از نظر امنیت روانی و هم آسایش و سلامت روانی و بهینه سازی مصرف انرژی را بوجود آورد.

کلیدواژه ها:

معماری ، روانشناسی محیط ، مجتمع های مسکونی ، معماری سبز