مقایسه منش ورزشی بین ورزشکاران رشته های برخوردی و غیربرخوردی

اخلاق ورزشی در حقیقت شامل معیارهای عملکرد بالای ورزشی همراه با فرهنگ ورزشی است. معمولا منش ورزشی را به عنوان مجموعه ای از خصوصیات اخلاقی توصیف می کنند که سبب می شود ورزشکار به روش صحیح رفتار کند. منش ورزشی یکی از واژه هایی است که در مقوله اخلاق ورزشی رواج یافته است. منش ورزشی واژه ای است که در بطن مفهوم اخلاقی- اجتماعی جای گرفته است؛ مفهومی که مکررا به عنوان اخلاق یاد می شود و با ورزش پرورش می یابد. هدف از پژوهش حاضر بررسی میزان گرایشبه منش ورزشی در میان ورزشکاران رشته های برخوردی و غیربرخوردی و مقایسه تفاوت های بین این دو گروه می باشد. به همین منظور 77 ورزشکار زن و مرد در رشته های برخوردی شامل ورزش های رزمی همچون تکواندو، کاراته، کونگفو، برخی رشته های توپی از قبیل فوتبال، بسکتبال و شمشیربازی و 99 ورزشکار زن و مرد در رشته های غیربرخوردی شامل رشته های والیبال، شنا، ورزش های راکتی از شهر تهران، پرسشنامه مقیاس گرایش به منش ورزشی را تکمیل کردند. این پرسشنامه دارای 25 سوالمی باشد که دارای پنج خرده مقیاس (احترام به روابط اجتماعی، احترام به قوانین و مسیولان، تعهد به ورزشی که به آن پرداخته می شود، احترام و توجه به حریف و عدم رویکرد منفی در جهت عملکرد ورزشی) است. در سال 1393 این پرسشنامه در جامعه ایران توسط رزاقی و همکاران اعتباریابی شده و در نهایت با پایایی % 82 از نظر پایایی و روایی مورد تایید واقع شده است. با توجه به اینکه طی بررسی انجام شده توزیع امتیازات طبیعی بود، با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس یک طرفه داده های حاصل از پرسشنامه بررسی شد. نتایج تفاوت معناداری بین ورزشکاران برخوردی و غیربرخوردی در میزان گرایش به منش ورزشی در سطح معناداری 0/05 نشان نداد. تحقیقات آتی می تواند علل احتمالی را بیشتر مشخص کند.

کلیدواژه ها:

منش ورزشی ، برخوردی ، غیربرخوردی ، ورزشکاران