بررسی تطبیقی وطن در آثار بهار و سمیح القاسم

وطن همواره به عنوان یکی از مهم ترین درون مایه های شعری شاعران آزاده مطرح بوده است، مخصوصا در دوره ای که دشمنی خارجی برآن مسلط شده یا قصد تصرف آن را داشته است. دراواخر دوره ی قاجار جرقه های رهایی از استبداد قاجار درایران به آتشی عظیم تبدیل شد،دراین میان نقش شاعرانی من جمله ملک الشعرای بهار که نگرش تازه ای به وطن داشت کمرنگ نیست. وی با شعراجتماعی ،انتقادی ،نثر روزنامه ای وخطایی چشم اندازش را نسبت به وطن ابراز داشته است. سمیح القاسم نیز یکی از شاعران عرب است که انتقادات خودرا به سازمان ملل مبنی بر ظلم فلسطینیان ابراز می کند واندوه خود را در قالب اشعاری مهیج به تصویر کشیده است.با در نظر گرفتن این نکته که هردو شاعربرخاسته ازعصری هستند که وطنشان به شکلی گرفتارمصایب ومشکلاتی است که ناشی از حضور بیگانگان است با وجود تفاوت زمانی ومحیطی، همسانی های بسیاری درنگرش آنها به وطن وجود دارد و به تبع آن مفاهیمی همچون دفاع از وطن و آزادی و دشمن ستیزی دراشعارشان نمایان است.

کلیدواژه ها:

سمیح القاسم ، بهار ، وطن ، دشمن ، آزادی