قتل درمقام دفاع از ناموس

دفاع مشروع در حقوق اسلامی و بیشتر نظام های حقوقی جهان پذیرفته شده است. از قانون مجازات اسلامی گرفته تا احکام فقه اسلامی، همگی اصل دفاع مشروع را قانونی دانسته و به حمایت از مدافع پرداخته اند. این پژوهش به دنبال یافتن پاسخ این سوال است که قلمرو کاربرد قاعده دفاع مشروع با توجه به شرایط و گونه های قاعده در چه مواردی است و تحلیل مبانی حقوقی قاعده دفاع مشروع چیست بنابراین با مراجعه به منابع فقه اسلامی اعم از امامیه و اهل سنت و قانون مجازات اسلامی در ایران، به روش تحلیل محتوا و مضمون نصوص و متون فقها و قوانین پرداخته و حدود کاربرد قاعده دفاع مشروع را بر اساس مبانی فلسفی و حقوقی آن به کار برده است و برخی آثار حقوقی و کیفری آن را از دید حقوق اسلامی بر شمرده است. بر اساس نتایج تحقیق، در فقه اسلامی جواز دفاع در شرایط ویژه و عدم ضمان جراحات و صدمات و ضرر و زیان مالی وارده بر مهاجم پذیرفته شده است و متقابلا مهاجم باید از عهده کلیه خسارات وارده بر مدافع در حالت عدم تعدی و تفریط مدافع، برآید. در حقوق اسلام مدافع در حالت دفاع مسیولیت کیفری ندارد، مگر آنکهتعدی و یا تفریط نموده باشد و عمل ارتکابی تنها راه ممکن نبوده باشد. اضطرار از جلمه مواردی است که علاوه بر مواد قانونی می تواند مستند شرعی قاعده فقهی دفاع مشروع باشد. قلمرو کاربرد قاعده دفاع مشروع، اعم از دفاع از مال بوده و شامل دفاع از جان خود و خانواده و عرض و آبرو و ناموس است. بلکه دفاع می تواند از دیگران نیز باشد، ولی دارای شرایط ویژه ای است.

کلیدواژه ها:

دفاع مشروع ، فقه ، حقوق اسلامی ، جواز ، اباحه.قتل ، ناموس