بررسی نقش تعدیل گری سطح ریسک اختلالات اسکلتی عضلانی در رابطه بین چرخش شغل وبهره وری نیروی انسانی

این مطالعه رابطه بین سازه های چرخش شغلی، اختلالات اسکلتی عضلانی و بهره وری منابع انسانی در یک شرکت تولیدی را بررسی می کند. از طریق این بررسی، این مقاله در صدد است تا تعاملات معنا دار و اثرگذار میان این سازه ها را تعیین کند. به این منظور، تحقیقی تجربی با مشارکت 116 نفر از کارگران شرکت کارتن ایران اجرا شد. از روش تحلیل رگرسیون خطی تک متغیره برای تحلیل داده های جمع آوری شده استفاده شد. یافته های تحقیق نشان داد که بهره وری پرسنل با متغیر چرخش شغل دارای رابطه ی معنادار هستند. همچنین، بهره وری پرسنل با چرخش شغل در سه سطح ریسک اختلالات اسکلتی عضلانی در سطح 1 و 2 دارای رابطه معنادار نیستند اما در سطح ریسک 3 دارای رابطه معنادار هستند. علاوه بر این، نتایج نشان داد که سازه سطح ریسک اختلالات اسکلتی عضالانی مشاغل، رابطه بین چرخش شغلی و بهره وری منابع انسانی را تعدیل نمی کند.

کلیدواژه ها:

چرخش شغل ، بهره وری نیروی انسانی ، ارگونومی ، اختلالات اسکلتی عضلانی