ارزیابی نقش عامل تراکم و فشردگی بر پایداری اقتصادی شهرهای ساحلی (مطالعه موردی: بابلسر)

ایده بازتولید فرایندهای اقتصادی- اجتماعی توسط فرمهای فضایی یا طراحی کالبدی شهرها از واپسین ده ه قرن بیستم تا به امروز به عنوان پاسخی به مشکلات مختلفی ناشی از روند رو به رشد شهری شدن در دنیا در بین صاحبنظران و پژوهشگران حوزه علوم فضایی مطرح و مورد مباحثه بوده است. این امر در شهرهای ساحلی به عنوان مناطقی پویا و مولد که از یک سو بستر بیشترین نرخ رشد شهرنشینی در دنیای امروز بوده و از دیگر سو مسایل زیست محیطی، اقتصادی و اجتماعی ناشی از این رشد در آن ظهور و بروز بیشتری دارد، دوچندان است. از جمله مسایل ناشی از گسترش شهرنشینی و توسعه شهرهای ساحلی با عنایت به پتانسیل های بالای این مناطق در بخش های صنایع و معادن، بنادر، کشتیرانی و گردشگری می تواند از یک سو منجر به بهبود وضعیت و پایداری اقتصادی این شهرها شود و از دیگر سو با بهره گیری و دست اندازی در اکوسیستم این نواحی موجبات افول کیفیت زیست محیطی این شهرها را فراهم آورد. هدف این پژوهش شناخت رابطه بین فرم های متراکم و فشرده شهری و پایداری اقتصادی در شهرهای ساحلی است. این پژوهش با روشی توصیفی-تحلیلی انجام گرفته و بدین منظور نمونه آماری متشکل از 382 نفر از شهروندان شهر ساحلی بابلسر مورد مطالعه قرار گرفته و توزیع قضایی شاخص پایداری اقتصادی در سطح شهر بابلسر با روش ویکور مورد محاسبه و با الگوی تراکم و فشردگی در سطح شهر بابلسر مورد مقایسه قرار میگیرد. یافته های این پژوهش مبین آن است که عامل تراکم و فشردگی شهری سهم مهمی را در ایجاد پایداری اقتصادی با ضریب همبستگی 0/587 ایفا میکند. از اینرو افزایش تراکم، ترکیب کاربری ها و ارتقا مجاورت مقاصد احتمالی سفرهای روزانه چون محل کار، مدارس و... با مراکز سکونتی نقشی اساسی در پایداری اقتصادی محلات پیرامونی شهر ایفا میکند.

کلیدواژه ها:

تراکم ، فشردگی ، پایداری اقتصادی ، شهرهای ساحلی ، بابلسر