اثربخشی آموزش طرحواره برخودکارآمدی زندگی مشترک دانشجویان دانشگاه صنعتی اصفهان

در این پژوهش اثربخشی آموزش طرحواره برخودکارآمدی زندگی مشترک دانشجویان دانشگاه صنعتی اصفهان بررسی می شود. روش پژوهش نیمه تجربی پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل و آزمایش بود. 04 نفر از دانشجویان مجرد با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش، آموزش طرحواره و گروه کنترل این مداخله را دریافت ننمود. افراد دو گروه تحت پس آزمون قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده: مقیاس خودکارآمدی زندگی مشترک )محقق ساخته( بود. بر اساس تحلیل داده های آمار توصیفی و تحلیل کواریانس آموزش طرحواره بر خودکارآمدی زندگی مشترک تاثیر معنا داری داشته است.

کلیدواژه ها:

آموزش طرحواره ، خودکارآمدی زندگی مشترک ، دانشجویان مجرد