بررسی عوامل تاثیرگذار در تعیین زمان مداخله در لکنت پیش از سن دبستان: یک مطالعه مروری

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 403

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ECEH05_092

تاریخ نمایه سازی: 5 آبان 1397

چکیده مقاله:

لکنت به طورمعمول در اولین سالهای زندگی، به ویژه در سنین 2 الی 4 سال به وجود میآید. گاهی با توجه به موضوع بهبودی خودبه خودی در لکنت که به طور متوسط در 70 درصد از کودکان دارای لکنت اتفاق میافتد، ممکن است درمان بهموقع از جانب والدین یا آسیب شناس گفتار و زبان نادیده گرفته شود. هدف از این پژوهش، مروری بر عوامل تاثیرگذار و معیارهای تصمیم گیری در تعیین زمان مداخله در لکنت پیش از سن دبستان است.روش پژوهش: پژوهش حاضر، یک مقاله مروری است که بر اساس مطالعات کتابخانهای و جستجوهای اینترنتی در پایگاه های داده ای معتبر همچون web of science،elsevier، pubmed، proquest و جستجوی پیشرفته در google scholar با استفاده از کلمات کلیدی Stuttering, early intervention, persistence of stuttering, recovery from stuttering, effective factors in stuttering treatment از سال 1990 تا سال 2018 انجامشده و بر اساس اصول نگارش prisma نگاشته شده است. درنهایت از میان 35 مطالعه استخراجشده حول موضوع موردنظر، 20مقاله که مستقیما مرتبط با مداخله زودهنگام در لکنت پیش دبستان و نیز بررسی عوامل تاثیرگذار در تصمیم گیری برای درمان بود انتخاب و موردبررسی قرار گرفتند. 15 مقاله دیگر به علت تمرکز بر روش درمانی خاص یا عدم پوشش دوره سنی پیش دبستانی، از مطالعه خارج شدند.یافته های پژوهش: یافته های این مطالعه موید این مطلب است که با توجه به عدم وجود بهبودی خودبه خودی در همه کودکان، برای تصمیم گیری در مورد شروع بالفاصله یا با تاخیر درمان، آسیب شناس گفتار و زبان میبایست با درنظر گرفتن عواملی همچون جنسیت فرد، سن شروع لکنت، مدت زمان گذشته از لکنت، تاریخچه خانوادگی، محیط کودک، سبک ارتباطی والدین، شدت و نوع لکنت، مهارت های زبانی و حرکتی کودک و نیز وجود یا عدم وجود اختلالات همراه، مزمن یا غیر مزمن بودن لکنت فرد را بررسی و در صورت لزوم اقدام به مداخله زودهنگام کند تا از افزایش شدت لکنت و نیز بروز مشکالت اجتماعی ناشی از لکنت که بر کیفیت زندگی فرد اثرات منفی میگذارد جلوگیری کند. نتیجه گیری و بحث: با توجه به یافته ها و نیز ازآنجاکه در صورت مزمن شدن لکنت، فرد مشکلات زیادی را ابتدا در دوران مدرسه و سپس در برزگسالی متحمل خواهد شد، می توان گفت که ارزیابی لکنت و مداخله بهنگام با توجه به نتایج ارزیابی، موضوعی است که باید از جانب آسیب شناس گفتار و زبان و والدین کودک دارای لکنت مد نظر قرار گیرد تا از آسیب های اجتماعی لکنت در دوران نوجوانی و بزرگسالی جلوگیری شود.

کلیدواژه ها:

لکنت ، مداخله زود هنگام ، مزمن شدن لکنت ، بهبودی لکنت ، عوامل موثر در تصمیم گیری درمان لکنت

نویسندگان

زهرا ولی تبارکراتی

دانشجوی کارشناسی ارشد گفتاردرمانی، گروه گفتاردرمانی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی،تهران، ایران

مجید جنت

دانشجوی کارشناسی ارشد گفتاردرمانی، گروه گفتاردرمانی، دانشگاه علوم بهزیستی وتوانبخشی، تهران، ایران